NE KADAR DUYARLIYIZ? – 5

EĞİTİMİ DÜZELTMEK ÜZERİNE

Ülkemiz şu bir ay içinde yaşanacak birkaç sınav ile karşı karşıya ve bu sınavlar sonuçlarında ülkemizin birçok umut vaad eden ve akııllı gencinin geleceklerinin ne şekilde sonuçlanacağını belli edecek.Bu sonuçlar üzerine birçok genç gözyaşı dökerken bazı gençlerimizde evlerinde aileleriyle birlikte mutluluk gözyaşları akıtacaklardır.Ama olan yine ülkemizdeki eğitim sisteminin aslında ne kadar da çok düzelmeye ihtiyacı olduğunu gösterecektir.
Bu 3 saatlik sınavlar birçok gencin hayatını şekillendirirken bazılarını da derin kederlerin içine sokacak.Bu kimilerine göre iyi bir sistem kimilerine göre de çokça gereksiz ve bozuk bir sistem.Ama ne yapalım ülkemiz bu kadar çabuk çoğalırken ve nüfusun yoğunluğu da fazla olunca böyle ilkel sistemlere yer verilmek zorunda kalınıyor.Bu sistem yerine Avrupa’daki gibi çocuklarımız ve gençlerimiz ilkokuldan liseye hatta üniversiteye kadar olan süreçte öğretmenlerimin sıkı denetimiyle birlikte hangi mesleğe eğilimi fazla ise ona yönlendirilse olmaz mıydı yani?Bu kadar ilkel ve eskimiş bir sistemle ve de bu sistemi 3 saate sığdırmak ne kadar doğru bunu okuyanların takdirine bırakıyorum.
Gerçi ülkemizdeki eğitim sisteminin bozukluğu bir tek bu denetleme üzerine kurulu sınavlardan da kaynaklanmıyor daha birçok sorunumuz var eğitimde.Önce eğitimimizdeki sorunların köküne inerek başlamamız gerekir.Eğer kökten çözüm yerine başka çözümler ararsak ve sorunların kökenine inmezsek ya da inemezsek bizi daha birçok sorunlar bekliyor ve hem de bu sorunları çözemezsek daha birçok sorunla daha baş başa da kalacağız.Ve bu sorunlar dağ gibi karşımızda büyüyerek yükselecek.
O yüzdendir ki eğitimi düzeltmek demek ülkemizin kalkınmasında birçok yolu kısa yoldan atlamak demektir.Eğer bizler ülkece kalkınmayı dileyip istiyorsak öncelikle bu ülkenin gencecik ve taptaze olan beyinlerine daha da önem ve emek vermemiz gerekiyor.Bizler bu günün küçükleri yarınında büyükleri olan çocuklarımızı es geçip gereken değeri vermezsek daha çok yerimizde sayarız hatta daha da geriye bile gidebiliriz.Bence tez elden gerek bu ülkeyi yöneten hükümetimiz olsun, muhalefeti ve sivil kuruluşlar olsun herkes tek elden bir birlik oluşturarak bu işin altından kalkabiliriz.
Ayrıca eğitimimizdeki sorunlar dışında bir de bazı dayakçı ya da cinsel istismarlık yapan hocalarımıza da bakmak gerekmektedir.Bu gibi davranan eğitimcilerinde en kısa zamanda bu kurumlardan ilişiğinin kesilmesi gerekir yoksa küçücük beyinler ve gençlerimizin ruhlarında derin yaralar açılacaktır.Bu açılan derin yaralar zamanla kapanmazsa daha açılıp toplumu tehdit eden derin bir sorun olarak önümüze çıkacaktır.Bu toplum yıllar boyu eğittiği üst düzey işlerde bulunan evlatlarıyla övünüyorsa ve onları her daim anımsıyorsa bu gününün gençlerine de gereken değeri vermeli.Yoksa o çokça bahsedip bazende gülüp geçtiğimiz 3.Dünya ülkelerinden bir farkımız kalamayacak bu gidişle.Bir gün gelipte belki de o gülüp geçtiklerimiz ülkelerini büyütüp, geliştirerek bu seferde onlar bize gülecektir.Eğer böyle olmasını istemiyorsak neden eğitimi düzeltmek ve rayına oturtmak için bir şeyler yapmıyoruz?Neden diye bir kendimize sormamız gerekir hem halk olarak hem de eğitim kurumlarını yönetenler bazında.
Eğitim dediğimiz husus bu ülkenin ve diğer bütün ülkelerin geleceğidir.Bu iyi yönde de olabilir kötü yönde de gerçekleşebilir.Önemli olan bu yönünün her zaman ve her daim iyi ve doğru yolda olmasını sağlamaktır.Aksi takdirde hiçte iyi olmayan sonuçlarla karşılaşmak zorunda kalacağız.Bu önemli hususta herkesin bir görevi vardır.Bu görevler ise çocuklarımızın öğrenmek için kendilerini gerektiği yerde aşıp bilgi için savaşmaları ve kafalarına gerekirse bilgileri kazımaları gerekmektedir.Eğitimcilere düşen ise çocuklarımıza ve gençlerimize gereken değeri vermek üzere onlara saygı ve sevgi çerçevesinde yaklaşaıp öğrencilerin bilgiyi almaları için ne gerekiyorsa ellerinden gelenin daha da iyisini yapmaları lazım.Ve biz topluma yani halka ise bilgiye aç olan ve bilgi için açık olan çocuklarımıza kötü örnek olacak davranışlardan kaçınmalı ve gençlerimize daha iyi bir gelecek için onlara güzel bir toplum bırakmak adına davranmamız gerekiyor.
Sonuçta eğitim her ülkenin hassas damarlarından sadece ve sadece bir tanesidir ama bu damarı iyice koruyamazsak bir gün o damar kopar diğer damarlardan ayrılıp bir daha hiç dönmeyecekmişcesine geriye de gelmez.Geriye gelemyen bu damar sonucunda da ülkeler bir insan gibi giderek zayıflaşırlar ve başkalarına ihtiyaç duyarak başkalarının ellerinden yitip giderler.Böyle olmak istemiyorsak hemen harekete geçmekte fayda var.Zaten her meselede yerimizde sayıp bekliyorsak meseleler için kafa yoranlara ve uğraşanlara zamanla kösteklik yapmış olacağız.Ne köstek olalım ne de bu önemi derin ve çok olan hususlarda yerimizde sayalım.
Toplumlar bir zincir gibidir.Birisi bu zinciri harekete geçirip çalıştırırsa elbet geriside gelecektir ve bu zincir devir daim hesabı hiç durmadan ilerleyecektir.Sonucunda ilerleyen bu zincirle birlikte herkes kalkınacaktır.Unutmayalım ki bir elin nesi var iki elin sesi var atasözüde bu yolda bizlere örnek olsun.Örnek olsun ki bir başımıza yapacağız işlerde nasıl hem yavaş ilerliyorsak hem de fazla bir şey de elde edemiyorsak.Bir olursak elbet her şeyin ve her meseleninde üstesinden geleceğiz yeter ki ayaklarımızı yere sağlam basalım kafalarımıza da beynimizde sağlam tutalım gerisi sadece ve sadece teferruattır.Nasıl ki Atatürk ülkemizin 1.Dünya Savaşı sonrasında o bitkin ve yitik halinde tek başına çıkarak Samsun’da bir ateş yakıp sonunda da bu ülkeyi bütün halkımızı bir araya getirerek kurtardıysa bizlerde Türk toplumu olarak Atatürk gibi bir ateş hatta birden fazla ateş yakarak gerek eğitimimiz olsun gerekse de diğer meseleler olsun hepsini kökten çözebiliriz.Yeter ki Atatürk’te olan Türk kanı gibi bizlerde bulunan Türk kanını harekete geçirmekten başka bir şey değildir.