ï¿½zEdebiyat - selcan aktaï¿½ - Ana Baba Hakkï¿½ (3)

Eski kanepeye başını dayamış,dizlerinin üstünde onu yıllar öncesine götüren ilan öylece saatlerce kalakalmıştı Ahmet.

Ne yazacağı yazıyı anımsıyordu ,ne editörün onu işten kovabileceği ihtimalini.
Yıllarca bir yere ait olmadan yalnız başına geçirdiği yaşamını düşündü.
Onu buraya getiren sebepleri,köyden kaçışını,günlerce aç kalışını,karın tokluğuna çalıştığı,evsiz barksız kalıp sokaklarda yattığı geceleri hatırladı.

Halbuki dedi yeniden.
Aniden İçi özlemle yandı tutuştu kendisini ait hissetmediği memleketine ve ailesine.
Gitmeli miydi? Bilmiyordu.

Nasıl karşılanacağından,hatta onu hatırlayıp hatırlamayacaklarından bile emin değildi.
En zoru unuttum derken hatırlayıvermekti içinde en derine gömdüğün acılarını.
İşte münasebetsiz bir zamanda çalmıştı anıları kapısını.
Kendisi farketmedi ama bir damla gözyaşı süzülüverdi kırışmaya başlamış yanağından.
Oysa o yanağına hiç değmemişti babasının koruyucu eli.

Bu nedenle mi hep gittiği psikologlar çocukluğuna döndürmeye çalışıyorlardı laf birlği etmişcesine.
Oysa onun en çok gitmek istemediği zamandı çocukluğu.

Ne kadar zaman geçirdiğini bilmiyordu .
Ev telefonunun sesine uyandı sanki derin bir uykudan.
Çoktan akşamın olduğunu,pencereden beyaz bir ışık hüzmesinin sızdığını gördü.

Bu saatte onu kimin arayabileceğini düşünüyor,bir yandan da elektrik düğmesine ulaşmak için uyuşmuş ayaklarını sürüyordu halının üstünde.

Efendim dedi telefonu açar açmaz.
Karşıdaki ses yazının henüz maıl kutusuna atılmadığını ,bir terslik olup olmadığını ters bir sesle soruyordu Ahmet'e.
Önce sesin kime ait olduğunu bile çıkaramadı.
Beyni uyuşmuştu sanki geçmişinin içinde.

Sonra editöre tam ne yapalım atarsan at ,zaten ısmarlama yazılar bana göre değil diyecekti boğazını temizlemeye çalışırken.

Alo sesi geldi yeniden.
Bu sefer biraz yüksek bir tonda.Tehdit ediliyor gibiydi.
Tam yazamadım,olmadı diyecekti ki,gözü yine gazetedeki ilana ilişti.

Of zaten bütün gününü bu saçma ilan yüzünden mahvolmuş,hatta işini kaybetmekle karşı karşıya kalmış,şu lanet olası telefonda vereceği cevap ileriki günlerde aç kalıp kalmayacağına karar vermek üzere iken bir terslik yok efendim,son düzeltmeleri yapıyorum,yarım saat içerisinde elinizde olur,ilginç bir yazı olacak deyiverdi.

Cevabı alan ses tonu çok inanmış gibi gelmese de tamam deyip kapattı telefonu.
Ne yazacağını bilmiyordu ama yazacağı her ne olursa olsun şu kahrolası ilanla ilgili olacak ve yarım saat içinde dizgiye gitmek için editörün bilgisayar ekranında görüntü olarak belirecek ve hatta onu şaşırtacaktı.

Bir kez daha göz attı ilana.

ACİL !!!
YIKILMAK ÜZERE OLAN HUZUREVİNDE BULUNAN 25 YAŞLI İNSANIMIZ İÇİN KORUYUCU AİLELER ARIYORUZ.
BAKIMA MUHTAÇ BU İNSANLARA YARDIM ELİNİZİ UZATIN.

İlanın altında adres,bir sabit telefon hattı numarası bir de internet adresi verilmiş ilginenlerin acilen ulaşması gerektiği belirtilmişti.

Önce telefonla arayıp bir haber vermek istedi huzurevi yetkilisine.
Ne de olsa resmi bir kurumun hakkında yazı yazacaksa haberleri olmalı diye düşündü.
Gazeteciliğe başladı başlayalı düstur edinmişti kendine muhatabını haberdar etmeyi.

Numarayı çevirdi.
Gecenin bu saatinde cevap alabilir miyim diye düşünürken açıldı karşıdaki telefon buyrun diyen tiz bir bayan sesiyle.