Þizofreni olmasak bile...Zaman..Mekan..ve Ýnsan algýsýndaki bozulma, bence ne ifade eder ?


Nerde olursanýz olun, ne yaparsanýz yapýn, konu ne olursa olsun, bunu yaþamadým diyen yalan söyler.
Özetle, an vardýr ki; belki, biraz kan þekeri düþer, belki de, o an güneþin ýþýðý gözünüze güzel gelir; bir vesile ile “flu” oluverir her þey.
Pek sevmediðimiz bir duygudur bu, insan olarak.Ama, þairler buna bayýlýr.Üstelik insandýr þairler de.Bakýn, tanýmlama cüretinde bulunmadýklarý ilhamý, tanýmlayýverdim; kendimi küçük yazýmýn, küçük akýntýsýna koyuverip.
Neden olmasýn ki ?
Zaten ölümlüyüm.
Kazýk çakmayacaðým bu dünyaya.Bu, gün gibi açýk ve de gerçek.
Küfür etmiyorum ya ?
En çok, yanýlgýya düþerim yada birileri bana felsefi salak der; patatesini, soðanýný tartýp, gramýnýn kaç kuruþ olduðunu hesaplarken. Dert mi ? Herhalde bir þeyler söylüyorum.Bana öyle geliyor sanki.
Neyse, biz þairiz.Sevmeyiz öyle dümdüz yazýyý.Ýçimiz rahat dursa; elimiz rahat durmaz, yazýverir düz yazýyý, yüklemine öznesine bakmadan, dilimize öyle hoþ geldiði için.
Hem kýsa keseceðim; hem de, sadede geleceðim.
Sadet þudur ki; “zaman da boþ, mekan da, insan da”; Ammaa; boþtan boþa fark da var.
Zaten izafi olan þeylere, akýl erince birazcýk çað içinde; tutup duvara çomakla sokulan meþale eylemi sanrýsýyla, gün bulma, huzur bulma kaygýsý, “aðlamasý, zýrlamasý ; neye fayda be kardeþim ? “
Otoban yoksa, ara sokakta benzin istasyonu niye açtýn ? Yada þöyle diyeyim, cesaret, cesaret, biraz bunalma, el yüz yýka gel; yine cesaret.

Var mý bir baþka iþimiz ?

Mustafa Ahmet Tunç CAKAR

Muhtemel Kitap ismi “kartal yuvasýnda, tavuk civcivinin ne iþi var ?” yada “þairler düz yazý da yazar bazen ama bazen” olacak. “Çok bilmiþ þairciklerime, sabah kahvaltýsýna bisküvi getirdim.. Þeklinde ithaf olunur. Sevgi, saygý, selam herkes e….

17- haziran-2009 Çarþamba 03: 04
Bir Yerlerde..