Kanadý kýrýk bir martý gördüm dün, Beþiktaþ rýhtýmýnda boðazý izliyordu. Diðerleri denize batar çýkarken, neþeli neþeli vapurlarý kovalarken neler düþünüyordu kim bilir, merak ettim. Usulca yanýna sokuldum, beni farkedince refleks olarak kaçmaya çalýþtý, bir kaç adým kaçtý da, sonra usulca bana döndü ve ýslak gözleriyle süzdü beni. Bir süre bekledikten sonra "Seni de onlardan biri sandým" dedi. "Onlar?" dedim, bana güvenmesinin verdiði memnuniyet yüzüme bir gülümseme olarak yayýlýrken. "Kötü insanlardan biri" dedi yüzünde nefretin çizgileri belirip kaybolurken. Ne olduðunu sormadým, belli ki çok incinmiþti. Kabuk baðlamýþ bir yarayý kaþýmak istemedim, zaten oldum olasý kötü þeyleri konuþmayý sevmem. Ama o ne düþündüðümü farketmiþ olacak ki anlatmaya baþladý "Geçen gün bir kýz geldi rýhtýma, telefonla konuþurken duydum onu ilk. Birine nasihatlar veriyordu, dürüstlükten, sadakatten, sýký sýkýya baðlý olduðu prensiplerinden dem vuruyordu. Biz martýlarýn hisleri güçlüdür, kolay kolay yanýlmayýz, onun çok iyi bir insan olduðunu düþündüm ilkin." duraksadý, o aný tekrar yaþadýðýný anladým, nerde hata yaptýðýný düþünüyordu herhalde, hikayenin devamýný merak etsemde, bekledim. "Çok güzel bir kýzdý" diye devam etti,
"Melekler kadar güzeldi hemde" tekrar sustu, gözleri buðulandý. Sonra devam etti, "Telefonu kapatýnca, köþedeki simitçiden simit aldý. Bize doðru yaklaþtý, nasýl sevinmiþtim anlatamam karnýmda zil çalýyordu. Bizimkilerden çoðu havalandý ve istasyonun çatýsýna kondular, buna þaþýrmýþtým doðrusu, bariz bir þekilde bizi beslemeye geliyordu ve biz martýlar atýlan küçük bir simit parçasý için bile didiþiriz ve bundan büyük zevk alýrýz" gülümsedi, boðazdan o sýrada
geçen Beþiktaþ-Kadýköy vapurunun arkasýnda çýðlýklar atan arkadaþlarýna kaydý gözü, tekrar hüzünlendi, kafasýný öbür tarafa çevirdi yavaþça, yüzünü ýslatan o sýcak katre içime aktý sanki. "Uçmak nasýl bir duygu bilir misin?" dedi usulca, sonra toparlanarak sorusunun saçmalýðýný
anlayarak gülümsedi hemen. Ben bir þey diyemeden hikayeye döndü "Kýz bize yaklaþtýðýnda, bir kaç arkadaþ vardýk rýhtýmda, yaklaþtý ve gülümsedi, adate büyülenmiþtim, masmavi gözleri vardý ve gülünce yüzünde beliren gamzeleri baþ döndürücüydü! Simidinden küçük parçalar koparýp bize atmaya baþladý, bir kaç tanesini yedikten sonra hayatýmýn bu en güzel anlarý daha uzun sürsün diye iþi yavaþtan almaya baþladým. Yanýmdaki bir kaç martýda gitmiþti, þaþýrmýþ ama sevinmiþtim.
Allahým ne güzel gülüyordu. Hatta bana yakýn olmak için simitleri kendine yakýn atmaya baþladýðýný düþünüyordum. Normalde insanlara çok yaklaþmayýz ama eðer isterse, ona kendimi bile yakalattýrabilirdim! Ýlk defa insan olmadýðýma üzüldüm biliyormusun?". Söyleyecek bir þey
bulamadýðým için gülümsedim sadece. Kýrýk kanadýna sonra boðaza baktý ve nefret çizgilerinden bir dövme belirdi yüzünde. "Kýz o kadar güzel gülümsüyordu ki kör olmuþtum adeta, git gide sokuldum ona. Elindeki simit bitmek üzereydi, son parçayý elinde tutarken ona çok yakýndým
artýk. Göz göze geldik, o son simit parçasý havada süzülürken, onun mavi gözlerine bakarken, kanadýmýn altýna çok sert bir tekme yedim, tekmenin ivmesiyle boðazýn korunaklarýna çaptým. Bayýlmadan önce kýzýn sevinç çýðlýðýný, bizimkilerin ona saldýrýp kafasýna sýçmasýyla ettiði
küfürleri ayrýmsýyorum" gülümsedi. "Sonrasýný malum”. Birden ciddileþti “Sen iyi birine benziyorsun” dedi “Senden bir þey istesem yaparmýsýn?”. Memnuniyetle anlamýnda kafamý salladým, ama duyduðum þey karþýsýnda boðazým düðümlendi. Saatlerce direndim, kanadý çok kötü
durumdaydý, tekrar uçmasýnýn bir mucize olduðunu, zaten bir kaç güne öleceðini söyleyip duruyordu sonunda da ikna etti beni.

Elimde yaralý martýyý tutarken, gözlerim doldu, benden istediði þeyi yapamýyordum, bunu nasýl kabul ettiðimi düþünürken verdiðim içsel savaþý farketmiþ olacak ki “Uçmak nasýl bir duygu bilirmisin?” dedi, bu kez gülmedi ama “Bir kere tadýný aldýnmý bir daha dönüþ yoktur, gerçek aþk
gibidir, sen hiç a....” sözünü bitiremeden tüm gücümle boðaza doðru savurdum onu. Süzüldü önce, tek kanadýyla yorulana kadar yükseldi, yükseldi, yüzünde hissettiði rüzgarý duyumsadým bende. Sonra yerçekimine yenik düþtü, hiç çýrpýnmadý, kendini boðazýn derinliklerine doðru serbest býraktý. Bakamadýðým için arkamý döndüm, boðazý kucaklarken son bir sevinç çýðlýðý atýþýný duydum. Ayaðýna baðlý taþ onu boðazýn derinliklerine gömerken mýrýldandým “Hayýr dostum, uçmak
nasýl bir duygu bilmiyorum...”

16.02.2009
Haci Ali Söyler