ne çok acýmýþým ben
ne çok kanmýþým her masala
bi çocuk saflýðýyla
her þeye tam bir inançla bakarak
aldanmýþlýðýmý sevmiþim belki de
sonunu bilerek
kendime acýmadan yürümüþüm
o CAN kýrýðý kaplý yolda
kendi kalp kýrýklýklarým
canýmý daha da acýtmýþ
hissetmemiþim
her seferinde daha da çok kanamýþým
farkýna varamamýþým
ölmüþüm belki de
ama o lanet olasýca umut kýrýntýsý tutmuþ beni
her þeye raðmen devam demiþ
ben de yine çocuk gibi itaatkar davranmýþým
eðmiþim boynumu yine
tüm kabulleniþimle
vazgeçmiþim kendimden
bile isteye
ama sonra kendimi ardýmda býraktýðýmý görünce
kýyamamýþým kendime
koþup sarýlmýþým hiçliðime
özetle
iki ileri bir geri hayatta yol almaya çalýþýyorum
olmuyor belki de
ama hayat da bana gül bahçesi vaad etmiyor ki
koþmam için...