YORGUN BEDENİN İSYANI

Bekliyorum bir köşede
Beni neyin beklediğini bilmeden
Bakınıyorum önümde yaşanan hayatlara
Bir yokluk ki her bir yer yanıyor
Bir varlık ki ortada adım atacak yer yok
Yorgun bir bedeni taşısam da üzerimde
Bilsin ki herkes bu yorgunluğum
Yalnızlıktan değildir
Artık taşıyamaz oldum bu bedenimi
Yığınla üzerime düşmüş kötülüğe karşı
Verdiğim savaşta yenik çıktığımdan
Bıraktım hayatı da, yaşamayı da
En iyisi çekip gitmek dedim
Ve geride bıraktım ne varsa
Ardıma bile bakmadan tükenmeyi seçtim
Umutsuzluk sarsa da bedenimi
Yine de razıyım bir sürü kötülüktense
Yalnız başıma kalıp önümde yaşanan
Yığınla yitip giden hayatı seyretmeye
Yaşanacak güzellik kalmamışken hayatta
Burada durmak niye ki
Elimden tutacak bir insan yokken
Gurbette kalmak niye ki
Ben giderim bu dünyadan beni kimsenin görmediği yerlerden
Asıl vatanıma en sonunda gideceğim yere
Ahirete giderim birçok insandan önce
Kalıp beklerim burada gelen her bir insanı
Dünya sıkmışken bedenimi ve yüreğimi
Kalmak niye ki bu anlamsız dünyada
Devran döndükçe bir sürü kişi gelip geçse de
Bir tek yalnızlık kalabilir bu dünya denen alemde
Ne ben ne de en büyük devlet adamları kalamamışken
Neden bu kadar savaş
Neden bu kadar yaşanan çatışma
Neyi paylaşamaz olduk da girdik birbirimize
Bir sürü güzellik varken
İnsanoğlu seçti acıyı ve savaşı
Ne uğruna savaştığımızı bilmeden
Her birimiz bir köşede solduk gittik
Unutularak girdik yerin altına çevremizdeki acı gözlerle.