Ovanýn ortasýnda yükselen yedi baþlý ejder
Ve kýzýl bakýþlý þeytan gözcülük etmekteyse bana
Bil ki kelimelerim kurþun olacaktýr hayata
Kusacaðým kýzýl öfkemi ve kinimi hiç usanmadan

Dilimde çok eskiden kalma yalnýzlýk türküleri
Naðmeleri ateþten bir dil gibi sallanýr üstümde
Kýzýl ölüm, mavi deniz, berrak gök
Sonra karanlýk çöker üstüme, umutlara sehpalar dikerek

Gecenin siyah örtüsüne bürünerek yürürüm
Ben yürüdükçe uzar yollar, yollar uzadýkça ben yürürüm
Ölümümden sonra sözlerim iz düþecektir hayata
Bir kýlýçtan daha keskin, bir gülleden beter

Kelimelerim kýzýl kan nehirleri çizecek hayatýn ortasýna
Eli kanlý bir tim yetiþtireceðim köprüleri dinamitleyen
Kýlýçlarýn gölgesinde kanla büyüteceðim kýzýl çöl güllerini
Öfkem kabararak taþacak uzak diyarlarýn orta yerine

Hiç güneþ doðmasýn yollar uzayadursun
Karanlýk sarsýn her yaný, koyu korkuyu tutsun
Deste deste kelime ve bir çift söz söyleyeyim
Tutuþsun evren, bitsin hayat, gece duradursun