sır tutmasını bilmez bir çocuk gibiyim
ağzımdan çıkanlar, benden çıkmıyor
bu türkü neden uzun, bu türkü neden bitmez?

beni, benden vuruyor kendime hainliğim
sen eline kalem al da bembeyaz kâğıdı ez!

'yalan söyle' demiştim, yalan olmalıydı bu!
erguvan ve turkuaz odada dans ederken
umutlarım kanatlanıp uçtular bir bir
yalan kalanların hâtıralar olduğu

destekler bırakır, kemik devrilir!

gökkuşağından haberler getirmişsin
ağaçlar ağlamazlar -onlar yağmur damlası!
şafaktan evvel yola koyulmak lazım

seni hissediyorum, şurdaki kitap senin
senden aldığım kalem, tüm bunları yazdığım!

hediyem olsun, bir ağaç ve bir halat
yıldızsız yaşayan geceler olacak artık
gözlerini kaçırma, gözlerime bak!
beni paçavra gibi gökten aşağıya at!

lakin,hayli zor olacak yıldızları unutmak!

dün gece bahçemdeki çardakları öldürdüm
dostlarım yıldızları özlemesinler diye
alın da sizin olsun hâtıra kalanlar!
alın gökyüzünü gökyüzüne döktüm!

hâtıralarım gerçek, umutlarda yalan var!

sır tutmasını bilmez bir çocuk gibiyim
bir zakkumun altında biriktirdiğim hâtıralar
derdini benden başka kime söyleyecek

sarhoş değilim ama ben meyhaneyim
zor olan zemheride hâtıraları yenmek!