Oysa ne kimsesiz ve ne de öksüzüm

Ve hatta ne de yalnızlığın kadrinde nefeslenen bir acizim

Dertlerin deminde ve hasretin fevkinde sefilliğin acizliğinde esirim



Hasreti çekçikçe kalbim aşk diyor

Çilenin merhalesinde ruhum inşirah dileğini kime iletiyor

Zaman halimle yüzleşiyor ve müddeti nefes umutlarımla dinçleşiyor



Ey hüzün sen halimde aşkın akısın

Vicdanımın perdelerinde hakka uzanan sancıların tadısın

Âlemi hakikat birliğinde hikmetli bir vakıasın sen yine iyi ki varsın



Düşünmek, tefekkürün merhalesidir

Aşk çilesin kalesinde inayet için nefse kefil olan gerçektir

Lakin bilinç gayretin birliğinde erktir ve merak tasnifi hakka gebedir



Nice nefesler halin efkârıyla heceler

Oysa umutlar hayır manasında hakikat sanatında bahttır

Sabrı yüceltmek, kanaati gerekçeleriyle nefeslenmek ihsan için şarttır



Teslim edilen eşrefli nefes muhtaçtır

Beşerlik sınıfından illaki kurtulmak muhabbet için azdır

Talim ve terbiye erki edebin rahlesinde şefkatsizse büyük hezeyandır



Ey hicran yoldaşım oldun sükûnetle

Hazanı solumak kimin tesirinde anlamlaşıyor düşünsene

Uhdeler şayet hayalî serüvenlerin eğlencesiyse üzülme o vakit halime



Acımak vicdanın varlığında ağıtsa

İradem ruhumdan beyhude olarak kayıplarda aranıyorsa

Can aşkın sancısından azade olarak varlıksa, kalbim vuslat acısında



Ne kaldı mavera hakikatinde zaman

An yüreğim Salih kalpli zakirleri an, farkını kalbinde yan

Arkana bakma artık umutlar pek hazan, resmettiğin ecir azlığına kan



Bilmem ki halim ne kadar anlaşılır

Aziz nefesler dikkate mi alır, hamiyet şefkatin ehlinde sabır

Akıl sahibinde kul olmak farkı, ilmin bereketinde tevazuu ihsan çarkı



Artık ne gülün ve ne de öten bülbülün

Varlık farkında ihlâs şümulü ve insanın adamlıktaki sanatı

Sevdasız olamaz, aşkın ritüellerini anlamadan yapamaz kalbi olmaz





Mustafa CİLASUN