Bir ülke düþünün ki okurdan çok yazarý olsun. Adý Türkiye olsun.

Hayýr, adýný doðru yazmayý beceremeyen manken bozuntularýnýn kitaplarý yayýnlanýrken ve kapýþ kapýþ giderken ömrünü bilim ve sanata vermiþ deðerli insanlarýn kitaplarýnýn raflarda tozlanmasýndan söz etmeyeceðim. O konuya bir girersek ben o konun içinden çýkamam. O konunun altýnda kalýrým. Ben baþka biþi dicem..

Okurdan çok niye yazar olur. Niye yazar millet? Ve bu millet niye okumaz?

Doðru yerde doðru soruyu sormanýn ve doðru cevaplar üzerine çalýþýp kafa yormanýn, kanýt aramanýn kýymetine inanýrým.

Ben önce kendime döndüm.. Ben ne yazýyorum ne okuyorum?

Kendime cevaplar aradým.

Uzun lafýn kýsasý birþeyler çýktý ortaya. Teþhisim doðru da olabilir yanlýþ da olabilir ama ben bu teþhiste iyi bir doðruluk payý olduðuna inanýyorum.

Bir kere okumuyoruz çünkü okumak özellikle bu çaðda epey boþ(!!) bir iþ. Ýnternette geyik, çarþýda piyasa, telefonda goygoy, iþ-ihale peþinde koþmak ya da hayatta kalmak(yaþamak da deðil ha, güç bela hayatta kalmak) için günde 16 saat(!) çalýþmak bütün vaktimizi alýyor.. Kim vakit ayýrýr okumak gibi boþ bi iþe..

Ýkinci kere okumuyoruz çünkü bizim kafamýza göre yazanlar yok. Yazý çeþitliliðini saðlayacak yazar ve yazma ortamý yok. Yazý kültürü geliþmiyor. Ýster sermayenin tekeline ister eleþtirmen ve yayýnevi terörüne baðlayýn ne derseniz deyin bu çaðda yazar olmak zor-tektip yazarlar çok-çeþitlilik özellikle Türkiye'de çok az. Dar bir edebi yelpaze var. Varsa..

Okumaya, anlatýlmaya, dinlemeye, lafa doymuþuz. Ýcraat istiyoruz. Boðazýmýza kadar dolmuþuz ve patlama noktalarýna kadar þiþmiþiz. Hava basýncýný dengelemek için hela duvarýndan otobüs koltuðuna, demiryolu geçidi duvarlarýndan daðlara taþlara ve forum sitelerine, kitaplara kadar kendimizi yazmaya vurmuþuz-gazýmýzý az biraz boþaltýyoruz.. Yazýyoruz, içimizi döküp rahatlýyoruz.

Karþý tarafa, farklý fikirlere artýk tahammül edemediðimizden ve bizi umursamayanlarý umursamadýðýmýzdan artýk onlarý okumuyoruz. Cepheleþme ve düþmalýk neredeyse kin boyutuna geldiðinden adeta silaha sarýlýp mermi sýkar gibi elimizde kalem yazýyoruz. Vurulmadan vurmak için kelimeleri makineli tüfek mermisi gibi ard arda sýralýyoruz.. Sadece yazýyoruz.

Okumuyoruz, yazýyoruz. Yazar sayýsý okur sayýsýný geçiyorsa bu hepimiz için bir trajedidir diyorum.