Ben mi üþüyorum yoksa sen mi kalbimin bir köþesinde buz kesmiþ ellerinle, ellerime sarýlýp titriyorsun? Üþüyen sen misin ? Yýllar sonra ilk defa senden vazgeçmeyi düþünen kalbim mi?
Sebepler ve sonuçlar. Onca sevda bir kalemde silinip atýlmaya deðer mi ? Bilmiyorum.Bildiðim tek þey kalbimi çok acýttýn deðiþik bi duygu 'aldatýlmak'. Bu kelime ne ifade ediyor inan þimdilik hiç bir fikrim yok .Sadece iðrenç bi düþünce beynimi kuþattý,sardý sarmaladý her hücreme ayrý ayrý dokundu ve zehrini býraktý. Býraktý ama bununla kalmadý kendisi de yerleþti içime bir düþman gibi korku verici bir hayvan gibi... her an beni tetikliyor... üzüyor...
Önce gülücüklerime karýþtý, sonra bakýþlarýma... Uykularým ya onlar ne oldu? Biliyor musun terk ettiler beni. bu hastalýklý düþünce her þeyimi kaybettirmeye baþladý bana. Yitirilenler tekrar yerine gelir mi bilmiyorum ama bu hastalýklý düþünceyi beynimden ve kalbimden atmak için elimden geleni yapýyorum. Ellerim senin üþüyen ellerini tutmakta býrakamýyorum ne onlarý nede seni. Sesin,sýzlanýþlarýn ,hatta gözyaþlarýn içimi ýsýtýyor nefretimi silip atýyor. Bir yaným buz daðlarýnýn en zirvesinde kurtarýlayý bekliyor bir yaným yanar daðlarda kül olmayý istiyor ... Hala seni düþünüyorum ne yapar bensiz kim gece yarýlarý uykusunu bölüp uyan hadi korkuyorum der ki ? kim aylarca bekletip bir anda ben geldim deyip sevgi nehirleri akýtýr ki ayaklarýnýn altýna,kim onu benim kadar üzer kim benim kadar sever ki onu ??? Sonra kendimi düþünüyorum ruhum arafta gezerken kim tutup çeker ki ? göz yaþlarýmý ,çaresizliðimi en iyi kim anlar ki peki 'o' olmazsa yetim kalan sevgime kim bakar ki?
Ve sonra ... Beynimi saran hastalýklý düþünceyi atmak istercesine sokaklarla arkadaþlýk kurdum sorular sordum ,bazen direkler bazen kaldýrýmlar bazen köþe baþýndaki yaþlý kedicik cevap verdi . Aldýðým yaný hep aynýydý 'vazgeçme ,vazgeçme , vazgeçme...'