Ýki kýz, Baðcýlar Meydaný’nda buluþmuþlar ve güle eðlene belediye otobüsüne atlayýp Taksim’ e gitmiþlerdi. Bu, Taksim’ e ilk geliþi deðildi. Ama birkaç saat kalabileceði ve karanlýklarý zorlayabileceði ilk geliþiydi. Bu gece eve geç gideceðini peþinen kabul etmiþti. Babasýndan yana pek kaygýlý deðildi. Çünkü babasý, annesinin yeterince onu kontrol altýna aldýðýný düþünüyor olsa gerek, kýzýnýn üstüne pek gitmiyordu. Aslýnda, çocuklarýyla ilgilenecek zamana da pek sahip deðildi.

     Minibüs þoförlüðü, hem yorucu hem de stresli bir iþti. Her gün saat altýda iþbaþý yapýyordu. Bazen akþam dokuza, bazen de gece on ikiye kadar direksiyon sallýyordu.

      Ýstanbul’ a, on sekiz yaþýndayken ailesiyle göç etmiþti. Ortaokuldan sonra okula devam etmemiþ, daha sonralarý da babasýnýn minibüsünde muavinlik yapmaya baþlamýþtý. Babasýnýn ölümünden sonra da ailenin yükü sýrtýna binince minibüs þoförlüðüne baþlamýþtý.

      Ýþi ve ailesi dýþýndaki bütün hayatý, kahvede oyun oynamak ve maç günlerinde de birahanede arkadaþlarýyla maç izleyip birkaç bira içmekten ibaretti.

     Ayný meslekten arkadaþý Rüþtü’ nün, Londra’ ya çoluk çocuðuyla göç etmesi, ilk zamanlar ayrýlýðýn verdiði bir üzüntüden ibaretken, Rüþtü’yle yýllarca süren mektup ve telefon görüþmelerinden sonra, o da Londra’nýn hayalini kurmaya baþlamýþ ama karýsý bu fikre karþý çýkýnca herhangi bir giriþimde bulunamamýþtý. Karýsýnýn karþý koymalarý onun da direncini kýrmýþ ve uzun bir süre bu fikirden uzaklaþmýþtý.

      Sonralarý karýsýnýn hastalýðýnýn ortaya çýkmasý ve dört ay içinde de hayatýný kaybetmesi, onda derin bir çöküntü yaratmýþ ve buralarda yaþamanýn tüm çekiciliðini yitirmiþti. Bir yýl sonra da, Rüþtü’nün de yardýmlarýyla, üç çocuðunu alýp Londra’ya göç etmiþti. Birkaç ay sonra da Rüþtü’nün çalýþtýðý hipermarkete þoför olarak girmeyi baþarmýþtý.

     Taksim’de otobüsten indiklerinde saat yediye geliyordu. Nazan, saatine baktýðýnda, annesinin onu en geç iki saat sonra evde beklediðini düþününce içinden korkuyla karýþýk bir ürperti geçirdi. Ancak, meydanýn kalabalýðý ve Taksim’e gelmiþ olmanýn heyecanýyla bu huzursuzluðu uzun sürmedi. Önce küçük bir yerde, ayaküstü bir þeyler atýþtýrdýlar.

     Hafta içi olmasýna raðmen Taksim cývýl cývýldý. Ýstanbul’da, iþten çýkan herkes eve dönerken buradan geçiyordu sanki. Meydanda sevgilisini ya da arkadaþýný bekleyenler, saatlerine bakýp duruyorlardý. Devriye aracýnda bekleyen üç polis memuru acýkmýþ olacaklar ki, ellerindeki haþlanmýþ mýsýrlarý iþtahla ýsýrýyorlardý.

     Arzu’nun bir arkadaþýnýn çalýþtýðý, beþinci kattaki disko-bara çýktýlar. Bar henüz tenha olduðundan Filiz’in onlarý fark etmesi zor olmadý. Sarýlýp öpüþtükten sonra Filiz, onlarý barýn en loþ ve kuytu köþesine oturttu. Alçak masalarda tek tük oturanlar vardý. Fonda hafif bir müzik çalýyordu. Filiz:

“Ne içersiniz” diye sordu.

     Arzu daha önce birkaç defa alkol kullanmýþtý. Ama Nazan, sadece bir keresinde; biraz merak, biraz da kýzlara ayak uydurmak için yarým þiþe bira içmiþti. Nazan suskun kalýnca,

Arzu:

“Bana viþneli votka, Nazan’a da bira” diyerek Nazan’ý bu zor seçimden kurtardý.

     Ýçkileri beklerken Nazan, ortamý biraz süzme fýrsatý buldu. Ýlk defa böyle bir yere geliyordu. Tavandaki renkli spotlu küre döndükçe, etrafýn ýþýk renkleri de deðiþiyordu. Karþý köþede oturan iki sevgili kaçamak bir seviþme içine girmiþlerdi. Kýzla erkek arasýndaki yaþ farký hemen fark ediliyordu. Bu kadar genç ve güzel bir kýz, bu yaþý geçkin ve kamyon suratlý herifte ne bulur diye geçirdi içinden.

     Genç kýzlarda, olgun erkeklere karþý ilginin olduðunu biliyordu aslýnda. Ama ne zevk aldýklarýný bir türlü anlayamýyordu. Kendini güvende hissetme duygusudur herhalde diye düþündü.

“Ýçkiler de geldi” diyen Arzu’nun sesiyle önüne baktý. Filiz:
“Kýzlar siz keyfinize bakýn. Ben ara sýra gelip sizi yoklarým” diyerek iþinin baþýna döndü.

Arzu:

“Haydi, bebek þerefe” diyerek kadehini kaldýrdý.
     
Nazan, sanki daha önceden alýþkýnmýþ gibi bira bardaðýný kafasýna dikip neredeyse yarýya kadar içti. Son yudumdaki hýçkýrýk dýþýnda bira ona iyi gelmiþti.

“Hop kýzým! Daha yeni geldik. Yavaþ ol biraz” dedi Arzu.
“Merak etme iyiyim ben. Herhalde fazla susamýþým”