../../….
Umudumu canlý tutmam gerektiðini biliyorum!

Bir gün hayallerimin gerçekleþeceðini de… Gerçi gün be gün þekil deðiþtirebiliyorlar. Ýlk baþlarda bu kadar sýk deðildi. Zaman… Sýkýcý olmaya baþladýkça beklemek, ben de ekledikçe ekliyorum iþte. Þöyle demeli: Ekliyorum, çýkarýyorum, orayý burayý biraz deðiþtirip bazen saçlara birkaç kýr tel ekliyorum geçen zamandan feyzalarak, alýþkanlýklarý kimileyin inceltip kimileyin daha samimi bularak kabalaþtýrýyorum ya da. Yap-boz misali oynuyorum. Rengârenk bir yelpaze içinde dolanmak… Olasýlýklar can sayýsý kadar çok, mizaç kýtlýðýmýz kadar dar. Olanýn da ötesi… Hayal etmek kolay. Bulmak? Bulacaðým! Biliyorum.

../../….
Bugün Zeynep geldi. Annemin ne denli kötü niyetli olduðunu anlatýp gitti. Yalnýz kalmaktan korktuðu için kafamý karýþtýrdýðýný, evlenmemi engellediðini söyledi. Ona bunun doðru olmadýðýný, kadýncaðýzýn benim için en iyisini istediðini anlattým. Zeynep iyidir ama kafasýzýn tekidir. Bu mahalle cahil insanlarla doludur zaten. Ben… Annem okuttu beni. Onlardan üstün olduðumun farkýndalar, çekemiyorlar. Kaz kafalý Zeynep… Kendisi gibi ayyaþýn tekini beðenmeyeceðimi biliyor da böyle konuþuyor. Gerçi Alaaddin yakýþýklý adam. Zeynep âþýk oldu ona. Güzelliðine vuruldu adamýn. Aslýnda… Hak vermemek de zor kýza; tahrik edici bir taraf var adamda. Zeynep kaptý bir kere. Zeynep iyidir, güzeldir de ama cahil iþte. Her sabah iþe giderken, caným ardýndan hayran hayran beni izlediðini bilmez deðilim - kýskandýðýný beni. Biliyor ki, çok daha iyisine layýðým. Çýkacak… Bir gün…

../../….
Onun resmini yaptým yine. Onun demek de yersiz kaçýyor hani. Hangi o? Son hâlinin diyelim. Artýk otuz sekizimdeyim. E o da þöyle kýrk falan; kýrk beþe kadar yolu var. Artýk bu saatten sonra dul bir adam da olabilir hani. Ýlk baþta onun da benim gibi hayatýnýn aþkýný beklediðini düþlemiþtim ama sonra vazgeçtim. Bu kadar duygusal olmasý hoþ belki ama bu onu çok tecrübesiz yapar. Yani o konularda… Hem romantik hem de çok becerikli olacaðýný biliyorum. Biliyorum! Karýsýný elim bir kazada kaybetmiþ, yýllarca acý içinde kývranmýþ, beni görene kadar da aklýndan eski karýsýný atamamýþ. Tüm kadýnlara karþý yummuþ gözlerini sýkýca. Acýdan körleþmiþ de kendi bile farkýna varmamýþ. Ama iþte… Karþýlaþma aný. Gözlerin buluþmasý… Yeþil… Evet evet, yeþil gözleri var! Resmi bitiremeden annem çaðýrdý. Marketten birkaç þey almak için çýktým. Köþe baþýnda mahalle delikanlýlarý dikiliyordu yine. Allah’ým! Bu neden oluyor. O çocuklar bana yiyecek gibi bakarken kalbim yerinden fýrlayacak gibi. Baþým öne eðik ateþten cayýr cayýr kavrulurken aklýmdan geçenlerin pýrýltýlý hareler halinde onlara ulaþtýðýný sanýyorum. Aramýzda sessiz bir anlaþma var; onlar da tek laf etmiyor ama bakýþlarýyla sanki etrafýmý kuþatýp ayaktayken sýkýþtýrýyorlar beni. Güpegündüz, sokaðýn orta yerinde. Bedenimde el atmadýk yer býrakmayýp oramý buramý öpüp mýncýklýyorlar. Ah! Bunlarý nasýl olup da hayal ederim. Herhangi birinden hoþlandýðým falan yok. Zaten bu zýrzoplar benim hayatýma girecek niteliklere sahip deðiller. Hepsi serseri. Ama bu taraflarý çekici hani. Ýþyerindekiler mesela… Kýlýklarý, tavýrlarý düzgün ama hepsi geçkin adamlar. Bunlar zýpkýn gibi. Biriyle göz göze geldim bir an için. Altan galiba adý. Yýldýzlar saçan gözleri var bu oðlanýn. Gerçi bana göre pek genç. Bir de Mustafa var. Sarýþýn. Bazen onula da karþýlaþýrýz. Yanýmdan geçerken laf atar mýrýl mýrýl: ‘’Ben seni… Öyle bi…’’ Hiç oralý olmam ama içim kýyýlýr. Yüreðimden bir þey aþaðýlara akar. Ýncecik kaynayan tatlý bir akýþkanlýk… Utanýyorum kendimden!


../../…
Bugün bir haber aldýk. Saniye Teyze bana göre bir adamdan bahsetti. Karýsýný kaybetmiþ. Sonra da evlenmemiþ. Ah! Tam da hayallerimdeki gibi. Yalnýz gözleri…; kahverengiymiþ. Olsun. Bir bakmalý. Annem burun kývýrdý ama ýsrarcý oldu Saniye Teyze. Sahilde buluþacaðýz. Birlikte yemek yiyeceðiz. Çok heyecanlýyým, çok. Hem eðitimliymiþ de. Hemen Zeynep’i arayýp haber verdim. Geldi bize; oturup konuþtuk.

../../….
Ah! Yine hüsran! Daha kýrk birinde ama pek geçkin görünüyor. Kel ayrýca. Saçlarýnda kýr teller olsaydý - þöyle yanlarda. Kültürlü, hoþ adam ama yüreðimi hoplatmadý iþte. Kiþiliðini pek beðendim gerçi. Görüþsem mi tekrar? Belki zamanla kaným kaynar. Bunlarý düþünerek eve dönerken gördüm yine Mustafa’yý. Memelerimde gezdirdi gözlerini. Yalanýr gibi bir hareket yaptý sonra. Ah! Mustafa… Biliyor mu tüm soðuk tavýrlarýma karþý onu arzuladýðýmý? Yanýmdan geçip mýrýldanýrken tir tir titrediðimi? Elbet biliyor. Hepimiz biliyoruz ya… O cesur. Beni kendine layýk görecek kadar… Cahil cesareti bu olsa gerek. Kendimden utanmalýyým! Olanaksýzlýklar içinde bana harcanan onca paradan, üzerimdeki onca emekten sonra… O serseriyle mi? Ýkisini karýþýmý bir þey olsaydý bu adam: Mustafa gibi ateþli kendi gibi kültürlü.

*

Annem öldü. Aniden. Kalp krizi. Ben de yapayalnýz kalýverdim iþte. Annem varken bana umut verir, baþýmý dik tutmamý saðlardý. Beni övdükçe över, kendimi bir prenses gibi hissettirirdi. Ne kadar güzel olduðumu anlatýrdý uzun uzun. Sapsarý saçlarým, mavi gözlerim, uzun bacaklarým, dolgun kalçalarýmla ne kadar güzel olduðumu… Bunlarýn yanýnda ne de akýllý bir kýz olduðumu… Benim için ne kadar çabaladýðýný sonra… Bu mahalledeki cahil kýzlara kulak asmamam gerektiðini, hepsinin zavallý biçareler olduðunu… Þimdi bunlarý anlatacak kimse yok. Ama umutlarýmý yitirmedim. Onlar olmazsa ben de ölürüm.

Baktým olmuyor olasýlýklarý çoðaltma yöntemine gittim. Artýk ayný form üzerinde yapmýyorum deðiþiklikleri; her yeni deðiþiklikte yeni bir form yaratýyorum. Böylece tanýþtýðým birinin bunlardan herhangi birine uyabileceðini düþündüm. Akýllýca oldu. Nasýl olsa hepsini ben düþledim. Tabii bazý konular taviz verilmez; orasý kesin. E o kadar da düþecek deðilim.

Zeynep’e kalýrsa keltoþ çok iyiymiþ. Biliyorum. Kýskanýyor. Kocasýnýn bana bakýþlarýný fark etmiþtir elbet. Beni birilerine yamamaya çalýþýyor bu yüzden de. Aradý biraz önce; gel çay yaptým, dedi.

*

Köylü iþi zevk iþte… Þu eve bak. Neyse, herkes kendi bilir. Birlikte çay içiyoruz Zeynep’le. Dertleþiyoruz. Severim bu kýzý yine de. Çok iyidir - aklýnýn erdiðince. Annemin ölümünden sonra hiç yalnýz býrakmadý beni. Sýk sýk gider oldum evlerine. Çocuklar dershanedeymiþ; Alaaddin de kahvede. Sabriye telefon ediyor, motif mi ne verecekmiþ. Kalkýp gidiyor; birazdan gelirim, deyip. Beþ dakika geçmeden geliyor kocasý. Oturuyoruz birlikte. Nasýl da yakýþýklý bu adam… Tam karþýmdaki koltuða yerleþip pervasýzca izliyor beni. Önümdeki çaya uzanýyorum, alýyorum ama ellerim zangýr zangýr titriyor. Anlýyor. Benim bildiðimi o da biliyor ya, gözlerimi kaldýrmaya cesaretim yok. Adýmý sesleniyor sonra. Göz göze geliyoruz. Üstüne atlamak istiyorum. Artýk sabrým kalmadý. ‘’Alaaddin,’’ diyorum ‘’boz beni!’’ Aniden yerinden kalkýp çekiyor beni de kendine. Deliler gibi öpüyor sonra. Etlerimi koparýr gibi sýkýyor. Bir yandan da mýrýldanýyor beni nasýl istediðini, bu aný ne çok düþlediðini. Sertleþmiþ organýný bastýrdýkça içimde yýllardýr sabýrla bekleyen o þey koyuveriyor kendini aniden. Ne olduðunu çok anlamýþ deðilim ama çok, çok güzel. Ýnce bir acýyla birlikte dehþet bir zevk musallat oluyor. Birkaç dakikalýk gelgitten sonra bitiyor her þey.

Biz tam toparlanmýþken geliyor Zeynep. Ona bunu nasýl yaptým? Ah! Ama çok…

Hastayým deyip kaçýyorum hemen, kuþku dolu bakýþlarýmý ardýmda býrakýp dostumun.

Aradan iki gün geçiyor. Alaaddin kapýda. Alýyorum içeri. Bu sefer soyunabiliyoruz. Adamýn vücudunu öpüp okþuyorum. Tarçýn kokan teni baþýmý döndürüyor. Ve ben artýk Alaadin’in metresiyim. Birkaç ay harika geçiyor. Ama bu adam… Artýk ondan kurtulmam gerektiðini hissediyorum. Zaten Mustafa da çevremde dolanýp duruyor. Birkaç kere evin önünde geçerken gördüm. Akþam iþten dönerken görüyorum yine. Bakýþlarýna karþýlýk veriyorum bu sefer. Hemen takýlýyor peþime. Eve girdikten bir yarým saat sonra çalýyor kapýmý. Akýllý çocuk… Açýyorum kapýyý. Tek laf etmeden seviþmeye baþlýyoruz. Bu daha iyi… Hep daha uzun sürüyor, hem… Birkaç buluþmadan sonra Altan’ý soruyorum: ‘’ Eee Altan nasýl?’’ Gözlerinde soru iþaretleri dolaþýyor. Kekeliyor bir-iki, susuyor. Emin olamýyor ama seziyor. Bense ne yaptýðýmýn farkýndayým. Artýk utanmam da kalmadý; piþkinliðe vuruyorum: ‘’Selam söylersin benden.’’ Bir sonraki geliþinde Altan da yanýnda. Üçümüz birlikte sabaha kadar seviþiyoruz. Öylesine gençler ki… Bu oðlanlarda doymak yok. Sabaha kadar ýsýrmadýk et býrakmýyorlar vücudumda. Onlar, içlerindeki pespembe balonlarý patlatýyorlar gümbür gümbür; bense… Benim içimde bir bomba var. Doðru önlemler alýnmadýðý takdirde infilak edip beni yok edecek. Biliyorum! Onlar benim hayatýmý kurtaran iyilik melekleri. Onlar kanattýkça ben iyileþiyorum. Okþanýp öpülmek yetmiyor; ýsýrýlmak, kanatýlmak istiyorum.

Mahalle dedikodularý aldý baþýný yürüdü. Taþýnmam gerekli. Kendime daha küçük bir ev tutuyorum uygun bir muhitte. Çocuklar yardým ediyor taþýnmama. Sayýlarý çoðaldý þimdi. Artýk beþ kiþiler. Üç-beþ gece geliyorlar bana. Ýçlerinden en iyi ikisini seçip görüþmeye devam ediyorum. Diðer üçüne açýkça anlatýyorum durumu. Biri daha çok çabalayacaðýný söylüyor; öteki tutup kendini seçilen ikiliyle kýyaslýyor; sonuncusu çileden çýkýp haykýrýyor: ‘’orospu!’’

Alaaddin’le baðlarý koparmýþ deðilim. O ilk göz aðrým. Çocukluk aþkým hem. Gençliðimizde herkes bizi birbirimize yakýþtýrýr, evleneceðimizi düþünürdü. Gönlüm yok deðildi aslýnda ama sonra baþka yollara saptýk. O liseden sonra okumadý, ben okuyup bir þirkette iþe girdim. Hem annemin dediði gibi, bu adam için mi harcandý bana bunca emek! Vazgeçtim ondan ama tamamýyla deðil iþte. Ýlk baþta kýrgýn geliyor sesi. Sanýrým onunla çýlgýn bir aþk yaþayacaðýmýzý düþünmüþtü. Ýkna ediyorum onu da, ‘’keyfimize bakalým,’’ diyorum.

Keltoþ… Onu da arýyorum. Telefonu açtýðýnda tereddüt içinde titriyor sesi. Olabildiðince kibar bir dille, evlenmekten vazgeçtiðini anlatýyor. Dedikodularý duymuþ olacak. Sesimin ateþli olduðunu biliyorum, konuþmamýzýn orasýna burasýna sýkýþan iniltileri duyduðunu ve tahrik olduðunu da… Cevap olarak: ‘’Gel sen. Bak evlenmekten çok daha eðlenceli þeyler yapacaðýz. Hem baþkalarý da olacak. Bak gör, çok iyi vakit geçireceðiz birlikte.’’ Hâlâ tereddüt içinde ama gelecek. Biliyorum. Kýþkýrdý bir kere.

Ýþ yerinde çok tatlý bir çocuk var. Çok akýllý, hýrslý, yakýþýklý ve iyi kazanýyor. Evli ama. Olsun. Kalçalarýmý nasýl izlediðini bilmez deðilim. Bir keresinde karþýlýklý yemek yerken, kollarýmýn baðdaþ yapýp göðüslerimin kabartmýþtým da nasýl içi gitmiþti. Fark etmemiþ gibi yapmýþ iyice delirtmiþtim. O da gelecek. Zaten söylediðim anda hiç tereddütsüz kabul ediyor. Baþkalarý da olacak dediðimde biraz bocalýyor ama sonra sevinçle parlýyor gözleri.

Üniversiteden bir arkadaþ sonra… Çirkindir ama çok ince ruhlu bir çocuktur. Kendini bana layýk görmediðinden hiç anlatmadý derdini. Ama beni istediðini biliyorum. Evlenmemiþti o da. Bana âþýk sanýrým. Onu önemsiyorum. Ona kötülük mü etmiþ olurum? Yo, hiç yoktan iyidir. Bunu biliyorum. Artýk! Ona da açýkça anlatýyorum. Hayýr, diyor baþta. Sonra ikna ediyorum: ‘’Gelmelisin. Bak inan, benden iyi bilemezsin. Gel!’’

Ve sonuncusu: heykeltýraþ bir arkadaþým. Sohbetine doyum olmaz ve çýlgýnýn tekidir. Açýk fikirli olduðunu bildiðimden hiç lafý dolandýrmadan söylüyorum. Toplam altý erkekler olacaðýný… Hiç birbirlerini kýskanmadan, dalaþmadan, sýrayla… Ýstersen sen de gel, diyorum. Hemen kabul ediyor.

Hepsi gelecek.

Hepsi…

Farklý formlar ama bir adam anca ediyorlar.



Nergiz Þimþek
Nisan 2009