Hayat!
Heyhat!
Nasýl kapýldým; sevdanýn kan kokusu güzelliðine,
Nasýl koptum kendi öz canýmdan.
Dal dal,
Nasýlda ayrýldý dostluk ve sevda filizleri,
Bu keder aðacýndan...

Beyhudeymiþ; anladým, bütün kaçýþlar,
Ýnsanýn kendine dönük yolculuðundan.
Bütün umutlar ve mutluluklar,
Bir an!
Yalan!
Koskoca bir yalan þimdi;
Dostluklar ve sevdalar,
Bütün özlemlerim koca bir yalan þimdi.

Ey benim divane susamýþlýðým,
Söyle kanmadýn mý serabýna aþkýn,
Dost elinin uzattýðýný bal sanmadýn mý?
Tüm yaþamýþlýðým benim,
Enkazýdýr içimde yýkýlmýþ bir þehrin.
Duysun feryadýmý yüzeliðine sevdalandýðým daðlar,
Vardýðým varacaðým yine yalnýzlýðýmmýþ.
Ýnkar mý edeceksin?
Söyle!
Yoksa isyan mý kaderine?
Ey divane!
Tanrý þiirini,
Seninde alnýna böyle yazmýþ...

Yalnýzlýðým,
O eski hüznüm benim.
Gecelerimin mistik kokusu,
Ufkumun ulaþtýðý son yitik limaným benim.
Çocukluðumu gözlerinde býrakmýþtým,
Bulamýyorum!
Bir kibrit çakýyorsun göz bebeklerimde
Ve gölgenin ne yana düþeceðini bilmeden
Gözlerimi sende bekletmek
Acýtýyor içimi...
Yine de rüzgarýna seriyorum gövdemi,
O ýssýz kudretinle, al beni!
Al beni çocukluðumdan,
Önce umutlarýmdan vazgeçiyorum,
Hayallerimden,
Vazgeçiyorum çocukluðumdan,
Vazgeçiyorum gazoz kapaklarýmdan,
Kibrit çöpleri ile oynadýðým tüm oyunlardan,
Vazgeçiyorum!
Vazgeçiyorum!
Al beni, kurtar kimsesizliðimden...