Baþlamýþtý yine yüreðime karlar yaðmaya
Umutlarým ki sýrýlsýklam olarak hastalansa
Sessizliðin hüznü halimi burksa da aldýrma
Bakalým ne çýkacaktý, duraðýn yalnýzlýðýnda

Hani bazen, unutulan bir hicran kuþatýr ya
Nereye baksan hazan sinende azap olunca
Hal efkârýn salýncaðýnda aðlayarak bakýnca
Yinede aldýrma nasýl olsa umut aþk tadýnda

Dinlediðim hüzzam eser nedense bir baþka
Saz aðlýyor, þair içimi okuyor, þevkte sýzýysa
Þayet sancýlar ruhumda anlamlaþan umutsa
Sen hiç korkma, o aþk kalbimin saðanaðýnda

Þöyle geriye yaslanýnca iþte atim bambaþka
Hani mazinin sayfalarý aþkla taranýnca aþkla
Mavera heyecaný vuslat olarak aþk bahtýnda
Ýnsan ihsanla anlam bulunca, aþký anlayýnca

Nedense canlar koþturuyor bir avcý hazýnda
Aþk insan kimliðinde hakkýyla anlaþýlmazsa
Kalp bizzat sahibine yabancýlaþýnca unutma
Zevk baþka, idrak aklýn pervazýnda solunca

Hani bir “ölü ölmüþ” derler duyarsýn ya anla
Lakin o insan ki, tefekkür ülfetinden uzaksa
Sen yinede halin fakirliðinde uyuklama yaþa
Vakit þahittir, aþk letafettir, ölüm aþka eriþtir

Artýk hiç üzülme, umutlar berekete vesileyse
Azimet hikmetin sevdasýndaki aþkýn etkisiyse
Sabrýn dirliðinde asla üþüme filiz aþk þevkinde
Toprak o gün refakat ederek aþký kabul edince

Yinede aðlamayý ihmal etme zira aþk seyrinde
Vahdet ihlâsýn fevkinde ruhunla bütünleþince
Kalbin inayet için illaki nöbette ve sürur içinde
Muhabbet selamýn güzelliðinde aþk ateþi sende

Ne kadar feda olursan ecirle sabrý yudumlarsan
Umudunu aþk yolunda harmanlayýp nur olursan
Arifin ihsanýnda yarensin ve veli ilminde nefessin
Arýzý sancýlar korkutmaz, kalbine hicraný koymaz

Nefesinde mahzunluk bulunmaz aþk hali yormaz
Kim ne derse desin sadece akýlla sýrat bulunmaz
Aþk vicdaný kuþatýr aklý olgunlaþtýrýr nefsi anlatýr
Kim yaren olmak isterse, aþkýn sýzýsýyla manalaþýr



Mustafa CÝLASUN