Şimdi yılların örtüsü birazda aralanıyordu
Geçmişten geleceğe iz’an ayna tutuyordu
Kim ne kadar anlıyordu, akıl sırrı anıyordu
Vicdan aklanıp hesabın kalanını okuyordu

Millet efradıyla ve itikadın kalanıyla ülfetti
Esrarlı günler ve berbat sebepler bir şirretti
Gönüller gasp edildi umutlar aşksız filizlerdi
Zulüm her yerde, keyfiyet insan için zilletti

Ne gözyaşı ve ne gönül yarası dikkate alındı
Nesiller fevkalade horlandı ve hatta dışlandı
Kaçmak ve nefesi aşkla solumak bir başkaydı
Sancı elbette doğum için yaşanırdı, aşk vardı

Hapis yattığım yıllardı, bilsem ne suçum vardı
Annem gözyaşlarıyla uğurladı lakin acım aşktı
Derdimi kim anlar düşünmeyi amaçlar aranırdı
Sessiz tefekkür dahi suçlanmak için bahaneydi

Anadilim seçmeli olur mu? İşte oluyor nasılsa
Neslimin intisabı niye nefesler için bahaneyse
İtikadım ve inancım dışlanmak için bir suç ise
İşte hazırım, dilediğin zindana gideceğim niye

Nihayetinde düşünmek ve söylemek suç olunca
Hak ve hukuk kurmayların keyfiyetinde kalınca
Adeta suçlamak marifet olunca akıl ve kalp niye
Ve aşk kime hükmetmek için evet bin bir bahane

Artık şu çocuklar da gelecekleri için korkutuluyor
Mütemadiyen kurslar için yarıştırılıyor ve bakıyor
Ne kadar seni anlıyor niye çocukluğunu yaşamıyor
Farklı bir nazarla sadelik arıyor ve kalbini yoruyor

Devlet niye var, halkı için öyle mi eziyet etmek ar
Devleti deniz misali görmek edepsizlik için bir kar
Nar niçin var ve akletmek şimdilerde insan için var
Kim ne kadar tefekküre uğrar ve kalbini aşka açar



Mustafa CİLASUN