FUTBOL VE BEN

Futbola dair hatýrladýðým ilk þey Trabzonspor taraftarý olduðumdur. Sanýrým beþ ya da altý yaþ civarýndaydým. Tabiidir ki, bu yaþlarda takým tutmanýn bilinçli bir seçim olmadýðý açýktý. Çevremdeki aðabeylerimden etkileniyordum. Bir de Trabzon ve Ýskender(o dönemin en ünlü futbolcularýndan birisi) isimlerinin baskýn ve farklý bir söyleniþ þekli olmasý kulaða hoþ geliyordu ki bu takýmýn taraftarý olmamda etkiliydi. Fanatik bir Galatasaray taraftarý olan Babam, benim futbola merak duyup da bir de Trabzonspor’a meylettiðimi öðrenince hemen duruma müdahale etti. Ve çocuk ruhuma reddedilemeyecek bir teklif getirdi. Teklif, elli lira karþýlýðýnda Galatasaray taraftarý olmam yönündeydi. Tabii ki kabul ettim, çünkü elli lira karþýlýðýnda epeyce yiyecek içecek alabilirdim. Ve o tarihten bu yana Galatasaraylýyým.

Bundan sonra futbola dair hatýrladýðým en önemli olgu,1986 yýlýnda Meksika’da yapýlan Dünya Kupasý Finalleriydi.1986’ya kadar arada dört beþ sene gibi bir boþluk ve 1984 yýlýnda yapýlan Avrupa Kupasý Finalleri var ki, buna dair hiçbir þey hatýrlamýyorum.1986 benim için büyülü bir yýldý. Çünkü Maradona gibi futbolun en büyük dâhilerinden birinin sahneye çýktýðý ve kupa finallerine damgayý vurduðu bir yýldý. Dayýmýn oðlu Ali ile büyük bir þevkle bu büyük organizasyonu takip ettiðimizi, Maradona isminin büyüsüne kapýldýðýmýzý, gazetelerin eklerini biriktirdiðimizi ve hatta derslerimizi bile ihmal ettiðimizi bugün bile heyecanla hatýrlarým. Anadolu Liseleri sýnavýymýþ, geleceðimiz söz konusuymuþ, bu kafayla sýnavý kazanamazmýþýz, umurumuzda bile deðildi. Biz, meþin yuvarlaðýn büyüsüne kapýlmýþtýk bir kere…

Yine 1986 yýlý finallerine dair unutamadýðým bir aným vardýr. Kupanýn final maçý Almanya ile Arjantin arasýnda oynanacaktý. Ve biz bu günü iple çekiyorduk. Fakat bu maçýn oynanacaðý akþam Dayýmlarla birlikte misafirliðe gittik. Ama neden o akþam gitmemiz gerektiðini hatýrlamýyorum. Gittiðimiz evde de misafir olduðu için bizi üst kattaki akrabamýzýn evine götürdüler. Orada ise televizyon yoktu. Maç baþlamýþtý ama bütün ýsrarýmýza raðmen Ali ile beni bir aþaðý kata indirmediler(çünkü çocuktuk) ve Dünya Kupasý tarihinin en önemli final maçlarýndan Arjantin- Almanya maçýný maalesef izleyememiþtik. Maradona ile Rümenige’nin(okunduðu gibi) kapýþmasýna þahit olamamýþtýk ve maç 3–2 Arjantin’in lehine sonuçlanmýþtý. Maçýn özetini daha sonra izlemiþtik. Aklýmda kalan en önemli görsellik ve sloganvari sevinç çýðlýðý ise Meksika dalgasý ve spikerin maç sonunda sürekli yinelediði Ar-gen-tiiinaa, Ar-gen-tiiinaa, Þam-pi-yoon Ar-gen-tiii-naa sözleriydi. Dünya kupasý deyince aklýma hemen bu aným gelir.

Futbol ve Galatasaray sevgimin pekiþmesinde Babamýn çok önemli bir rolü oldu.Bunun yanýnda,Babamýn iþ arkadaþý Ethem Aðabeyin de,fanatizmiyle,heyecanlý tavýrlarýyla,Galatasaray tutkusuyla bu sporu sevmemde büyük katkýsý vardýr.Özellikle 1980’li yýllardaki Galatasaray kadrosunu ezbere saymalarý(Eser,Sefer,Fettah,Bülent,Fatih,Ali Çoban…),çalýþtýklarý benzin istasyonunun içinde kapýnýn arkasýnda büyük bir Galatasaray posteri olmasý,her hafta düzenli olarak büyük bir heyecanla radyodan maçlarý takip etmeleri,futbolcularýn hangi takýmdan Galatasaray’a geldiðini ya da hangi takýma gittiklerini bilmeleri ve buna benzer bir sürü ayrýntý,beni,futbolu ve Galatasaray’ý sadece bir spor ve takým olarak deðil,büyük bir tutku olarak sevmeye sevk etmiþtir.

1990’larýn baþýnda köy takýmýnýn kurulmasý, benim için, futbolu sevmenin sadece teorik planda kalmayýp, oynayarak pratiðe yansýtýlma imkânýnýn doðmasýna vesile olabilecekti. Her genç gibi, ben de, yaz kýþ demeden futbol oynuyor, antrenmanlara katýlýyordum. Amatör futbolcu lisansým da çýkmýþtý bu arada. Fakat her nedense, takýma girebilmek için her þeyi yaptýðým halde, bir türlü ilk 18’e girememiþtim. Yani yedeklere bile alýnmamýþ, köyümüzün takýmýnýn formasýný giyebilme imkâný bulamamýþtým. Ben tek baþýma takýmý kurtaracak deðildim elbette. Fakat benim kadar futbolla ilgisi olmayan, futbolu sevmeyen arkadaþlarýmýn takýma girebilmesine þaþýrýyordum. Bunun sebebini araþtýrdýðýmda, o zamanki köy içi sorunlardan, kliklerden dolayý takýma alýnmadýðýmý öðrenecektim. Buna raðmen, o dönemdeki amatör ruhun, futbol sevgisinin heyecanýn çok önemli olduðunu düþünüyorum. Çünkü o dönemdeki ivme ve katýlým bir daha yakalanamadý.

Zaman zuhur etti ve nihayet 1996 yýlýnda üniversiteye girebilmeyi baþardým(baþardým diyorum çünkü beþinci giriþimde sýnavý kazanabilmiþtim ancak).Doðaldýr ki üniversiteli olmak baþka bir þeydi. Artýk ülke ve Dünya sorunlarýyla ilgilenme vakti gelmiþti! Köy çocuðu ve üstelik bir de endüstri meslek lisesi mezunu olduðum için kültürel ve siyasal birikimim yok denecek kadar azdý. Fakülteye baþlar baþlamaz sýký bir aydýnlanma! Dönemi baþladý. Bana göre daha bilinçli arkadaþlarýn teþvikiyle okuma süreci baþladý. Leo Huberman’ýn Alfabe’si, Politzer’in Felsefe’nin Temel Ýlkeleri, Manifesto, Diyalektik ve Tarihsel Materyalizm… Bu arada futbola karþý bir mesafe ve küçümseme baþlamýþtý bende. Futbol neydi ki,eninde sonunda son tahlilde kapitalist sistemin bir parçasý,halkalarýndan biri deðil miydi…Franco bile Ýspanya’yý 3F ile idare etmemiþmiydi:Franco,futbol,faþizm.Bu sebeple futbol üzerinde durulabilecek,önemsenecek bir olgu deðildi.Tabii bunlarý düþünürken,arkadaþlarýmýn da benim gibi düþündüðünü,futbol sevgisini kalplerinin bir köþesine ittiklerini hissediyordum ya da öyle zannediyordum.Bunun böyle olmadýðýný ise çok geçmeden anladým.Özellikle derbi maçlarýn sonrasýnda yapýlan deðerlendirmeler,bahar gelince DTCF’nin daracýk orta bahçesinde yapýlan çift kale maçlar,Avrupa futbolunu yakýndan takip etmeler sandýðýmýn aksine futbol sevgisinin bastýrýlmadýðýný ya da bastýrýlamayacaðýný çok açýk bir biçimde gösteriyordu.Bunun böyle olduðunu arkadaþlarýmýn da benim kadar futbolla haþýr neþir olduðunu anlayýnca çok sevinmiþtim.Bahis mevzuu futbol olunca her þey bir kenara idi.Futbol bir tutku idi ve bu tutku hiçbir zaman bastýrýlamazdý.Modern zamanlarda kitlelerin afyonu olsa bile,bu afyonla muzdarip olmak olaðanüstü haz vericiydi.

Son rakamý çift sayýyla biten yýllar, bunlara sýfýr da dâhil, benim en sevdiðim yýllardýr. Ýki yýlda bir Avrupa kupasý finalleri ve Dünya kupasý finalleri oynanýr. Bu yýllar benim için eðlenceli geçer. Düþünürüm. Özel ilgi alanlarýmýz dýþýnda hayatýmýzý renklendirecek herhangi bir þey olmadýðýna göre, hayatýn sýkýcý rutininden kurtulmak için zevklerimize aðýrlýk vermek en akýllýca þeydir. Kupa finallerindeki her önemli maç benim için tarihe tanýklýk etmektir. Ýleriki yýllarda bu maçlardan söz edilirse ya da ekrana gelirse, ben bu maçý izlemiþtim diye övünürüm.

Maradona ve Arjantin hayraný olduðum halde finallerde 1986’dan beri Brezilya’yý desteklerim. Ali Arjantin taraftarýdýr.1986’daki destek futbolcu isimlerinin kulaða hoþ gelmesinden ve deðiþik tipler olmalarýndan kaynaklansa da daha sonraki yýllarda Brezilya’nýn göze hoþ gelen, hücuma dönük, seyir zevki en yüksek futbolu bu takýma gönül vermemin ne kadar doðru olduðunu göstermiþtir.1998 yýlýnda Fransa ‘da yapýlan Dünya Kupasý finalini de unutmam. Fransa ile Brezilya arasýnda oynanan final maçýnda Fransa 3–0 önde olduðu halde ban hala Brezilya nasýl olsa maçý çevirir ve kupayý kazanýr diye bekliyordum. Tabii ki olmadý. Ve Fransa güzel futboluyla tarihinde ilk Dünya kupasýný kazandý.

Bu yýl, benim için futbol açýsýndan oldukça heyecanlý geçiyor. Gönül verdiðim sarý-kýrmýzýlý takýmým Galatasaray bütün zorluklara, maddi sýkýntýlara, hoca problemine raðmen, ezeli rakibi Fenerbahçe’yi alt ederek þampiyon oldu. Bu da sonu çift sayýyla biten bir yýla rastladý her nedense. Ve yine önemli bir olgu da milli takýmýmýzýn Avrupa Kupasý finallerinde oynayacak olmasý. Hem kupa finallerini takip etmek hem de milli takýmýmýzý heyecanla izlemek. Futbolseverler için tam bir þölen. Tek olumsuz yaný, milli duygularýn kabarmasýyla, futbolun güzelliðinin gölgede kalma ihtimali, soðukkanlý deðerlendirmelerin bir kenara býrakýlma olasýlýðý. Olsun yine de aþaðý yukarý bir ay sürecek olan finalleri heyecanla bekliyor ve milli takýmýmýza baþarýlar diliyorum. Hakan Þükür’ün kadroya alýnmamasýný da olumlu buluyorum.

GALATASARAYIMA

Ne kadar mutluyuz seninle
Ne kadar mutluyuz bilemezsin
Zor günlere katlandýk birlikte
Zor günlerden geçtik el ele
Ne kadar mutluyuz seninle ÞAMPÝYON CÝM BOM BOM
Bir iki üç dört CÝMBOM ÞAMPÝYON
Bir iki üç dört ASLAN ÞAMPÝYON
Bir iki üç dört ÝÞTE ÞAMPÝYON
Bir iki üç dört GERÇEK ÞAMPÝYON