Benzer düþünce yapýsýna sahip, ortak zevkleri olan, kelimelere ihtiyaç duymadan bile birbirini anlayan ve genelde ayný ýrklarýn arasýnda oluþan bir kavram dostluk. Bu yüzden size anlatacaðým hikâye biraz tuhaf gelebilir. Bir arý Gök, bir sinek Bokoko, bir sivrisinek Jameloggo ile henüz bir adý olmayan kelebeðin hikâyesi bu.

Gök’ten baþlayalým. Gök bir haberci arý, göreviyse basit. Sabah kalktýðýnda çevredeki polen merkezlerini bulmak ve kovanýna dönüp taþýyýcý arýlara yerini söylemek. Ýþi basit olsa da baþarýsýz bir arý Gök ve bir arýya göre oldukça tembel. Her zaman yaptýðý gibi, yine iþten kaytarýrken tanýþmýþ parktaki çöpün etrafýnda dolaþan serseri Bokoko’yla. Bokoko her daim aç, en büyük özelliði bu. Haberci olmasýndan dolayý, parktaki boklarýn yerini iyi bilir Gök; kim nereye sýçmýþ, nerede henüz tüketilmemiþ bir çöp var. Birkaç kez Bokoko’ya ziyafet çektirdikten sonra aralarýndan su sýzmaz olmuþ. Bu iliþkiden tek karlý çýkan Bokoko deðil haliyle. Salaþ, vurdumduymaz ve komik bir kiþiliði var Bokoko’nun, onunla zaman geçirmek zevklidir bu yüzden. Birde ayyaþ Jameloggo’muz var, garip bir sivrisinektir, herkesin kanýný emmez Jameloggo, seçicidir. Favorisi sokakta sýzmýþ ayyaþlardýr, sarhoþ kanýný hiçbir þeye deðiþmeyeceðini söyler. Eðer bir eve girmiþse þiþman kadýnlardýr tercihi, hiçbir þey bulamazsa uyuz köpekleri emer. Bulanýktýr kafasý, ayyaþtýr, sürekli maceralarýný anlatýr, iyi de uydurur þerefsiz hakkýný yememek lazým. Çok konuþtuðu için sevmez kendi arkadaþlarý onu. Bu yüzden Gök’le Bokoko gibi, itiraz etmeden dinleyen iki dost bulduðu için þanslý sayar kendini. Ýþte bu üç kafadar her öðlen buluþup miskinlik yapar, boþ boþ konuþup akþamý ederler bir þekilde.

Güzel bir bahar günü, yine en son ayyaþ Jameloggo geldi buluþmaya. “Ne haber moruklar, ne gördüm hadi tahmin edin?” dedi pis pis sýrýtarak. Bokoko atladý hemen “Seviþ(emey)en iki ayyaþ mý?” anlatýlmadan gülmeye baþlayarak, Gök tahmin etti “Parkta düzüþen iki liseli mi?”. Sýrýtmaya devam eden Jameloggo “Sizinde aklýnýz þeyinizde be olum, daha naif bir þey, hadi çalýþtýrýn saksýlarý”. Bokoko girdi araya “Boka basan bir teyze mi gördün? Ziyan oldu di mi nan güzelim bok?”, Gök tekrar denedi þansýný “Hmm, intihar etmeden önce son bir kez otuz bir çekmeye niyetlenip, eli þeyinde kalp krizinden ölen ezik bir ayyaþ mý?” hep beraber güldüler buna. Jameloggo “Ýyi denemeydi moruk, tamam tamam söylüyorum hadi. Yolda gelirken aðlayan bir kelebek gördüm! Hehe, benim kafa bir milyon tabi, durup sormadým haliyle. Çok ilgimi çekti ama hiç aðlayan bir kelebek görmemiþtim, düþünsene moruk, daha gözyaþýnýn tuzlu olduðunu öðrenemeden geberip gidiyorlar. Ne kadar ironik di mi?”. Bokoko kesti sözünü “Yine o þarapçý filozof züppeyi emdin di mi seni göt, hadi sen daha fazla zýrvalamadan götür bizi oraya, bugünkü eðlencemiz çýktý bile”. Böylece üç kafadar bana doðru yola çýktýlar.

Bense bir papatyanýn kenarýna oturmuþ, tepedeki güneþi izliyordum. Þimdiden ömrümün yarýsý gitmiþti bile. Adi örümcek, ben kozadan çýkar çýkmaz beni öldürmeye çalýþmýþ, elinden kaçýnca da arkamdan haykýrmýþtý. “Kaçma boþuna, zaten bu akþam öleceksin, geri zekâlý!” Keþke, ah keþke orada ölseydim. Güneþ battýktan sonra öleceðim gerçeðini öðrendikten sonra, yarým günü bile zor etmiþtim. Ýçimden hiçbir þey gelmiyordu, ne sürekli burnuma gelen güzel kokular dikkatimi çekiyor, ne rengârenk çiçekler istek uyandýrýyordu. Oysa kozadayken çok farklý hayallerim vardý, kutsal bir görevim olduðu söylenmiþti bana, önemli biriydim. Doðanýn kaderi benim ellerimdeydi, görevimi yerine getirmeliydim mutlaka. Ama, ama hiç kimse bize o salak kozadan çýktýktan sonra bir gün içinde geberip gideceðimizi söylememiþti. Bu gerçek aðýr gelmiþti bana, ben ölüp gittikten sonra kimin umurundaydý dünya. Oysa ben dünyayý keþfetmek, onu nasýl kurtardýðýmý görerek mutlu olmak istiyordum. Ben düþüncelerimle boðuþurken bu üç kafadar çýkageldi.

“Hey ne haber moruk? Ben Jameloggo ” dedi aðzý leþ gibi kokan bir sivrisinek. “Ve ben Gök” dedi bir arý, ayaðýndaki bok kokusu burnu sýzlatan bir sinek de “ Ve ben de Bokoko” diyerek takdim ettiler kendilerini. Jameloggo devam etti “Seni aðlarken gördüm sabah, kelebekler aðlamaz diye bilirim, nedir senin hikâyen?” diye sordu. Anlattým her þeyi. “Çok boktan bir durum, bunu öðrenmemeliydin” diye yorumladý arý. “Harbiden bok gibi” diye onayladý sivrisinek. Bokoka “Þu güzelim kelimeyi kullanmayýn be, karným aç zaten adi þerrolar” diyip güldürdü hepimizi. Sevdim üçünü de. Þu kýsacýk zaman diliminde konuþacak dostlarým olmuþtu. Tüm günü benimle geçirdiler. Gök beni en güzel çiçeklere götürdü, karnýmý doyurdum bir güzel. Sonra hep beraber o adi örümcekle dalga geçip intikamýmý aldýk. Taze bir köpek dýþkýsýyla karnýný doyuran Bokoko’yla da dalga geçtik. Bokoko’nun karþý saldýrýsýyla arýlarýn kendi bokunu yediklerini öðrendim. Her þey eðlenceliydi ve dostluðun verdiði özgüven iyi hissettiriyordu. Ama güneþ yavaþ yavaþ batarken hüzünlenmiþtim yine. Bunu fark eden Jameloggo anlatmaya baþladý “Bir keresinde bir kelebekle düzüþmüþtüm” duraksadý, Gök ve Bokoko birbirine bakýp sýrýttýlar ikisi de salladýðýný biliyordu, ama iyi sallýyordu þerefsiz. Devam etti “Gece olunca öleceðini bildiðim için üzülmüþtüm, ilk defa bir kelebek düzmüþtüm ve hoþuma gitmiþti. Sonra aklýma bir fikir geldi, ona önce bu gece öleceðini açýkladým sonra yaþamak istiyorsa ne yapmasý gerektiðini.” Durdu ve diðerlerini süzdü Jameloggo. Tahmin bekliyordu. Ama benim ne sabrým nede zamaným vardý sordum ýsrarla. Anlattý “Onu kozasýna geri soktum ve günlerce besleyip düzdüm ” dedi Jameloggo. “Ama kanatlarý” diye atýldý Gök, “Onlarý da kýçýna sokmuþtur” diye yapýþtýrdý cevabý Bokoko. Ýlk baþta saçma gelse de, kanatlarýmý kaybedecek olsam da kozanýn içinde geceyi ölmeden atlatabilirdim. “Tamam, kabul” dedim. Akþam olmadan kozamý Bokoko’nun yaþadýðý yaþlý çýnarýn koðuðuna taþýdýk. Güneþ batmýþtý, üþümeye baþladýðýmda kanatlarýmý kýrýp beni kozaya yerleþtirdiler ve bana þans dileyerek gittiler.

Ertesi sabah güneþin sýcaklýðýný hissettim gözlerimi açtýðýmda, ölmemiþtim. Bir mucizeydi belki ama ölmemiþtim iþte. Gök besledi beni sonraki günlerce, öðlen buluþmalarýný benim yanýmda yapar oldular, birçok þey öðrendim onlardan hayat ve dünya hakkýnda. “Kefenyýrtan” dediler adýma, dünyanýn en uzun yaþayan kelebeði olmuþtum. Ve kýþ gelip hepimiz geberene kadar, mutlu yaþadýk.