24 Ocak 2010 Pazar günü Türk basýnýn yürekli kalemi Uður Mumcu, ülkenin dört bir yanýnda düzenlenen etkinliklerle bir kez daha anýldý.
     24 Ocak 1993 Pazar günü aracýna konan bombayla katledilen Uður Mumcu’nun yokluðunun bu ülke için ne anlam ifade ettiðini bilen, ve bu yakýcý bilgiyi gelecek kuþaklara emanet býrakma sorumluluðunu yerine getirenlerin katýlýmlarýyla gerçekleþen anma etkinlikleri, bu ülke insanýna yaþatýlan acýlarýn, halkýn aydýnlýk bir ülke umudunu asla yok edemeyeceðini bir kez daha gösterdi.
     Gösterdi göstermesine de..
     Varýþ noktasýný, karanlýk yanlarý tarihin insanlýk karþýtý sayfalarý arasýna gömülmüþ bir Türkiye’nin oluþturduðu mücadelesini, ölüm tehditlerine karþý durarak sürdürürken katledilen Uður Mumcu’nun, bu ülkenin yitirdiði son yürekli kalemi olabilmesi için, halkýn örgütlülüðünü savunanlarýn bunun için önce bulunduklarý örgütlülüðü saðlýklý kýlma çabasý göstermeleri gerekir artýk.
Böyle bir gerekliliðe raðmen, bugün ve yakýn bir gelecekte böyle bir çabanýn varlýðýndan söz etmek, ülkenin muhalefet güçlerinin gün aþýrý gerçekleþen parçalanmýþlýklarýnda pek mümkün görünmüyor doðrusu.
     Uður Mumcu’nun hala yeri doldurulamayan örnek bir yüreklilikle, býkýp usanmadan söze ve yazýya dökerek göstermeye çalýþtýðý ülke gerçeklerinin, özellikle son yýllarda ortaya koyduðu insanýn insanlýðýný sorgulamasýný dayatan utanç verici geliþmelerin sarsarak uyarmasýna raðmen, süren sol aymazlýðýn gösterdiði; yitirdiði insan deðerlerini anma becerisini kitlesel karþý çýkýþ örgütlülüðünü oluþturma becerisine taþýmanýn zamaný çoktan geldi de geçti oysa.
     Uður Mumcu’nun katledildiði tarihin, böylesi deðer katlinin yaþanmasýna engel oluþturan bir kitlesel karþý duruþ örgütlülüðünün oluþum tarihi olmasýný yürekten diliyorum.
Bu dilek, güçlü bir þekilde seslendirilen ortak dileðimiz olsun.