''Bir varmýþ bir yokmuþ'' diye baþlardý bir zamanlar masallar...Ve ben ne zaman duysam bu kelimeleri,bilirdim ki o anlatýlan hikayenin sonu hep mutlu bitecek.Huzurla býrakýrdým kendimi annemin ya da babamýn sesine.Bana sadece yüzleri,renkleri,evleri,bahçeleri hayal etmek düþerdi.Hayallerime bulanýrdý rüyalarým;dudaðýmýn kenarýnda ki tebessüme dokunurdu minicik parmaklarým.Uyurdum.



Masallarla büyütülen,masallarla büyüyen bir jenarasyonun çocuklarýydýk biz;televizyonla sonradan tanýþtýk.''Pamuk prenses''ten ''külkedisi''ne,''pollyanna'' ya da ''kibritci kýz''dan ''keloðlan''a kadar bir sürü ama özünde hep ''iyi'' olan ''adam'' ve ''kadýn'' girip çýkardý dünyamýza.Kýzý erkeði yoktu,unisex'di masallar.Erkekler bizimle bilyelerini,topaçlarýný paylaþýrdý,biz de onlarla masallarýmýzý ...



En sevdiklerimiz tarafýndan hep korunup

kolandýk.Ýyilik,güzellik,doðruluk,dürüstlük komutlarýyla yýkanýp durdu bilinaçaltýmýz.Ýnanmak,güvenmek,sevmek öðretildi bize.Ne verdilerse peki dedik;onu aldýk.



Ve böylece büyüdük.Yani boyumuz uzadý,kilo aldýk,serpildik,çirkin ördek yavrularýna döndük.Sonra bir sabah bir uyandýk ki,anneler pek bir mutlu,babalar pek bir huysuz.Efendim ''genç kýz'' olmuþuz,korkacak,aðlayacak sýzlayacak bir þey yokmuþ,herþey normalmiþ.E hadi gözümüz aydýn(mý acaba).Peki.Ýyide þimdi ne olacak peki?



Altý pamuk prenses üstü pollyanna,çýtýr çýtýr genç kýzlar olarak koþturup dururken ders kitaplarýnýn arasýnda,yeni masallarla;Leyla-Mecnun,Kerem-Aslý,Ferhat-Þirin çiftleriyle tanýþtýk.Ýyi de,''aþk'' dedikleri þey neydi ki?Hiç unutmuyorum;koþup Meydan Larousse'u açýp bakmýþtým.Koskoca ansiklopedi,mutlaka orada vardýr tanýmý.Var olmasýna vardý da,her insanýn aþk tanýmýn farklý olduðunu ve kendi sözlüðü olup,açýklamasýný kendince yapacaðýný anlamam yýllar alacaktý,iþte ondan haberim yoktu.Anlayacaðýnýz aþk'ýn tanýmýný da masallardan alýp attýk bilinçaltýmýza.Herþey gibi onu da yanlýþ öðrettiler bize.



Zaman durdan oturdan anlamýyor;kafasýna göre koþa oynaya bilinmez yollarda geçip gidiyor.Çok klasik bir tabir ama;yýllar geçti.Bir sürü ama bir sürü ilk le tanýþtý ruhlar.Ýlk aþk,ilk öpüþ,ilk mezuniyet,ilk ayrýlýk,ilk ölüm,aileden ayrý geçen ilk gece,üni.ilk gün...''Ýstesekte unutamadýk ilkleri;çogu canýmýzý yaktý çünkü.Sonlarý hep ilklere,ilkleri hep sonlara buladýk durduk yýllaryýlý...Bir daha hiçbirþey beni bu kadar üzemez/mutlu edemez'' çýðlýklarý arasýnda gidip gelen tenis toplarý gibiydi yaþamlarýmýz;raketi tutan kimdi peki?Ne aptalmýþýz,hiç sormamýþýz bunu...



16-17;bazýmýzýn 20-22 sene süren eðitim-öðretim defterleri kapandý en sonunda.Pek komik bir þeydi ya þu ''kader'' dedikleri olgu...Kan gördüðü zaman çýðlýk atýp bayýlan ''doktor'',karakoldan,polisten ödü patlayan ''avukat'',çocuk sesinden nefret ediyorum diyen ''ilkokul öðretmeni'' oldu çýktý.''Þu dünyada sayýlardan daha gereksiz bir þey var mý acaba'' diyen sayýlara gömüldü kaldý.''Erkek iþi bu, kadýnsýn sen,ne iþin var mühendislik fakültesinde'' dedi birilerinin annesi babasý;sýrf onlarýn inadýna ''mühendis'' oldu birileri.Masterlar,doktoralar yaptýk.Ne hýrsmýþ;yetmedi 2. üniversiteye bile gitti birileri.Özetiyle hayatlar kurtardýlar,amiyane tabir-i ile ipten adam aldýlar,çocuklar yetiþtirdiler.Evler,siteler yaptýlar.Þirketler yönettiler,paraya hükmettiler.Kýsaca kimseyi,söylenen hiçbir sözü,kurulan cümleleri umursamadan,yapamazsýn,edemezinleri duymadan,her deliðe burunlarýný soktular.



Ellerini attýklarý her iþi baþardýlar.Ýþleri güçleri,kariyerleri oldu,para kazandýlar.''Çirkin ördek yavrusu'' devri kapamýþtý;hepsi birbirinden güzel ''afet-i devran''lar oldular.Sonra birileri ''tamam yeter bu kadar genç kýz olduðun,evlen artýk''dedi.Evlendiler;kadýn oldular.Bazýlarý çocuk doðurmayý bile baþardý iki arada bir derede.Hayata dair öðretilen,öðütlenen herþey olmaya oldular da,nedendir bilinmez,kýsa pantolonlu,elinde bir oyuncak tabanca,dýgýdýk dýgýdýk diye çýðlýk ata ata ortalýkta dolaþýp duran,libidosu tavan yapmýþ bacaksýzlara,yani kýsaca ''erkeklere'' yenik düþtü bu kadýnlar.Birinin ruh eþi olmayý,birine ruh eþi olmayý beceremediler.Hani zamanýnda yediklerinden mi,içtiklerinde mi,yaþadýklarý þehirin havasýndan mý suyunda mý bilinmez,topluca patýr patýr düþmeye baþladýlar ''yanlýzlýk bataklýðýna''



Masal devam ediyordu etmesine.Ediyordu da kahramanlar yer deðiþtirmiþti sanki.Kötü kalpli cadý,almýþ eline deðneðini,hayatlarýmýza tek tek dokunuyordu.Dokunduðu kiþini hayatýnda ki tüm renkler kayboluyordu,siyahlara gömülüyordu büyük bir hýzla.Domino taþlarý gibiydik,kim start verdi bilinmiyorduk ama büyük bir hýzla yýkýlýyorduk.Sadece izleyebiliyorduk baþta kendi benliklerimiz olmak üzere tüm kaybettiklerimizi;elimizden hiçbirþey gelmiyordu.Ayrýlýk kokusu sarmýþtý tüm evleri;bilinmez bir güç tek tek hazýrlýyordu valizlerimizi.Alan çýkýyordu kapýdan,alan çýkýyordu.Ýçinde ''seni seviyorum'' yazan alyanslar yoktu artýk parmaklarda.Dudaklardan ''caným'',''aþkým'',''hayatým'' kelimeleri dökülmüyordu.Yüreklere kar yaðýyordu,ruhlar tsunamilerde kaybolmuþtu.Hani herþey bu kadar boþ ve anlamsýzsa,bir varmýþ bir yokmuþ oluyorsa insanlar bir anda,yoktu artýk bu kadýnlar,yok edilmiþlerdi.



''Hayat'' almýþtý eline kalemi,kimseye tek kelime etmeden yeni bir masal yazýyordu.Anlaþýlan o ki,bu sefer dinleyerek ya da okuyarak deðil,sadece ama sadece yaþayarak öðrenecektik ''yarýn'' ne olup biteceðini.Soru sorma hakkýmýz da alýnmýþtý elimizden.''Neden'' diye baþlayan her cümlemiz de,''kader'' diyordu birileri tüm bu yaþananlarýn adýna;''Allahýn taktiri''.Ekliyordu sonrasýnda;''sakýn isyan etme,tevekkül et''.''Peki'' dedik.Anlayacaðýnýz ne kadar büyürsek büyüyelim,yaþýmýzýn baþýna ikili ya da üçlü rakamlar gelse de,pek bir uslu çocuklar olduk biz.Hep söz dinledik;hep ''peki'' dedik.



''Masallarýn sonu hep iyi biter'' dedi birileri;inandýk ''peki'' dedik;ruhlarýmýzý uçuklatan kabuslara uyandýk en þýkýrtýlý,en güneþli günlerde...



''Ýnsanlara güven'' dedi birileri;''onlarý sev,onlara inan'';''peki'' dedik;en baþta hayatýmýzý ruhumuzu,bedenimizi paylaþtýðýmýz adamlar tarafýndan pek bir saðlam''ihanete'' uðradýk....



''Kapýna kim gelirse gelsin doyurmadan,içirmeden geri döndürme dedi birileri'',gelen ''erendir'';peki ''dedik'';gelen ''hýrsýz'' çýktý,soyulup soðana çevrildik....



''Yolda sokakta biri senden para isterse aman vermeden geçme yavrum;ermiþtir'' dedi birleri;peki dedik,yanýmýza gelen ''madde baðýmlýsý'' çýktý,ölümlerden döndük...



''Allahýný bilen insandan sakýn korkma dedi birileri;inanan insandan zarar gelmez'' dedi birileri;peki dedik;dili yobaz yüreði ateist ucubelerin elinde ''oyuncak'' olduk...



''Taþ yerinde aðýrdýr;aman sessiz ol,sus otur oturduðun yerde,kadýnlýðýný bil'' dedi birileri;peki dedik;''ezik,zavallý,çaresiz'' olduk...



''Hakkýna sahip çýk,aman ezdirme kendini,hayata nasýl baþlarsan öyle gider'' dedi birileri;peki dedik;''çaçaron,edepsiz,ukala'' olduk...



Yorulduk biz birilerinin ''uslu,haným hanýmcýk,peki diye meleyen birtanecik kýzý'' olmaktan,çok yorulduk.Olanlar da oldu sonunda.Boþa demiyorlar ''yumuþak atýn çiftesi pek olur'' diye;hiç farkýnda deðilmiþiz ama,en sessizimiz en güçlümüzmüþ meðerse.''Eeeee yemiþim pekisini'' dedi,þimdi,''öðrendiðiniz,bildiðiniz,yaþadýðýnýz ne varsa hepsini silin,çizin,yýrtýn atýn;kýsaca kendiniz dahil herþeyi unutun.Hayata,yaþamaya,kendimiz dahil herþeye yeniden baþlýyoruz.Çýkarýn kaðýdý kalemin,kendi masallarýmýzý kendimiz yazacaðýz,hemen þimdi karar verin,varmý sýnýz,yok musunuz?''



Var mýydýk?Bilmem...