Bu mektubu yazmaya başlarken derin bir nefes aldım. Seni doldurdum ciğerlerime. Dört elif miktarı damarlarımda dolaştın. Muhayyel bir iklimde, sana ve billûr sesine kanamasam da. Senin hayalini ciğerlerime çekmekten ayrı bir haz aldım.

Hurufat ehlinden ayn, şın ve kaf’ı çağırdım muhayyel ülkeme. Davetime icabet ettiler. Lakin , adresini ve künyeni bilemediğim için sana ulaşamadım.

Keşke sen de burada olsaydın. Semaveri senin için yakar, demliğe çayla birlikte ruhumu da koyar dumanı buğu buğu tüten bir çay yapardım. Çayımızı birlikte yudumlardık. Biz susardık, bardaklarımız bakışırdı… Ben, sırf sevaplar gibi sesini duymak için, çayı beğenip beğenmediğini sorardım. Sen konuşmak yerine tebessüm ederdin. Hayallere dalardım.

Seni görmeyeli ne kadar zaman oldu? Hüznümden çetele tutamadım. Hep orta yerindesin yüreğimin. Bazen meserretimsin, bazen sükûtu hayalim.

Seni, bazen harflere anlatıyorum. Kime benzediğini soruyorlar bana. En çok da güzel he merak ediyor. Vav’sa zaten benim sırdaşım. Elif de kaddini merak ediyormuş… Ama nerde bende o kudret. Yüreğimin sesini kalemime aktaramadım. Vav’ın dışındaki hurufat gideremedi merakını…

Elimden gelse, seni ciğerlerime çektiğim nefesi ,sabah-ı haşre dek tutardım…

Her seher, sana bir şiir yazardım. Mişli geçmişi, şimdiyi, geleceği harmanlardım mısralarımda… Şiirimin ilk ve son sözcüğü, ayn ,şın ve kaf harflerinden müteşekkil olurdu…
Ben şiir okurdum , sen ağlardın…

Sana yazdığım mektubu, muhayyel bir zamanda muhayyel adresine yollamak adına harf harf kelime kelime özendim yazdım…

Ey muhayyel ülkenin muhayyel perisi! Aşk İkliminde fazla tereddüte mahal verme, arayı fazla uzatma. Bu mektup, muhayyel ikliminin sınırlarına ulaşmadan gel… Gel ki şenlensin dört yöremiz… Sımsıcak dudaklarında sevgi tomurcuklansın… Vefa, ortak paydamız olsun. Ey can bildiğim hayal! Hayallerin gerçek olsun. Gökkubbe’de yankılansın hakkın sesi . Sana kalbimin derunundan selâm olsun…
Ankara,16.02.2010