Hayatı düşündümde bugün, garip geldi...
Kalabalık içindeki yalnızlıklarımı düşündüm.
Gerçi tek yalnızlığımdın.
Olmayışının yalnızlıkları.
Her olmadığın günün içimde açtığı yaraları.
Yalnızlık yaraları.
Her açılan yaradan sızan kanı içime akıtışımı düşündüm. İçimde pansuman etmeye çalıştığım yaralarımı.
İçimi dışıma yansıtmadan yaşadığım yılları düşündüm.
İçimi dışıma yansıtmadan yaşamaya çalışmak için gösterdiğim çabalar yerine başka çabalar göstermeliydim.
O zaman şimdi hayatı bu kadar sorgulamak zorunda kalmazdım.
Sensiz kalmazdım...
Yıllar yılı sakladığım, her yıldönümünde gözyaşıyla kutladığım hayatımı düşündüm bugün.
Bir tek senin için ağladığım hayatımı düşündüm.
Hakkım olanı bana vermeyen ve bu anlamda hep nefret ettiğim hayatı düşündüm.
Hayata duyduğum bu nefret yüzünden, kendimden nefret ettiğim zamanlarımı düşündüm.
Hayatı gerçek anlamda ne kadar yaşadığımı düşündüm.
Öylesine az, öylesine yetersiz ki.
Bir tek senin yanında hayatı gerçek anlamıyla yaşadığımı farkettim.
Sana hayatım diye seslenirken bunu gerçekten hayatım olduğun için söylediğimi farkettim.
Hayatı seninle ne kadar sevdiğimi farkettim.
Sevginle sevilen bir hayatım olduğunu farkettim.
Hayatımın sen olduğunu, senin hayat olduğunu farkettim.
HAYATIMI YENİDEN AMA YENİ YAŞADIĞIMI FARKETTİM...

Sen Benim Herşeyimsin


18 yıl