14 Þubat Sevgililer Günü…
Üsküdar’da evimde sessiz ve sakin bir gece yarýsý.
Saatin kaçý gösterdiðinin pek bir önemi yok.
Üþüyorum…
Birkaç parça eskimiþ eþya, biraz soðuk ve birazda yaðmalanmýþ hatýralar.
Her yer harap olmuþ vaziyette ve her þey fersude bir biçimde. Beyhude geçiyor zaman…
Hiçbir þey ilgimi çekmiyor açýkçasý.
Çünkü her þeyi aslýna döndüren o þeyle doluyum.
Çünkü hiçbir þey hakikatli deðil. Herkes gizli bir isyaný taþýyor kulaklarýnda.
Þehir heba olmuþ insanlarýn saçma ve içi boþ gürültüleri ile dolu.
Ve onlarýn yalanlarýný tamamlayan sahte gülücükler.
Her bir yaný sarmýþ durumda…
Cananým;
Seni en son görüþüm de ondan evvelkiler gibi beni çok mutlu etti. Erinç içerisindeyim.
Bu hal üzere ne zaman seni görsem o aný dikkate layýk bulduðumu
ve ne kadar heyecanla beklediðimi söylemek lüzumsuzdur.
Ne zaman geçtiðin sokaða baksam, içimde büyük bir sevincin dirilmesi için,
O yoldan senin geçtiðini bilmek kâfi…
Bütün dileklerimi, seni daha sýk görmek için izhar edilmiþ bir arzu þeklinde tafsil etmeme müsaade et ne olur.
Müsaade etki; Sevgin ile penah olmuþ bu gönül yanmasýn.
Cemalin ile nefes alan bu can harab olmasýn…
Çünkü senin o kadar boþ ve geçici telakki ettiðin bu hayatýn içerisinde
bir güzelliðe sahip olduðunu tasavvur edemem.
Biat ederim ki;
Senin güzelliðin, amiyane olmayan varlýðýna muttasýl ve buda emsalsiz bakýþlarýnda gizli.
Varlýðýn ki; O dayanýlmaz özlemi bir lahza hükümsüzleþtiren, o enkazý ortadan kaldýran,
Dahasý coþkuyu getiren, soluk alma imkaný veren iþte o varlýðýn…
Bundan evvelki teþebbüslerimde sana yazmaya mazhar olamadým.
Bunun için beni baðýþla. Ama bilki bugün bilhassa senle doluyum.
Sen bu halimi bir zaman yýðýnýnýn husule getirdiði ýþýða benzetirsin belki.
Belki ben de onun kývýlcýmýndan baþka bir þey deðilim.

Bütün bunlarý kendim için deðil senin için yazdým.
Sende benim için oku…
Bana daima kendinden haber ver olur mu?