23 .11 . 2009-PAZARTESİ

GECEALTI 21.12

KİMSESİZCİK HALİ

Hicri Peri..Esatir-i Kewirden bildiriyor…

Hiç bir şey göründüğü gibi değil.Görünen bir şey de yok. Merhaba O !.Merhaba Ruhum !.Sesini duyuyorum..Çook uzaklardan geliyor.. Kulaklarım uğulduyor..Sert bir çöl fırtınası var.Terengerdlerim titriyor. Duldasızım..Bildik terennümlerimi unuttum..Isınamıyorum..

Yabancısıyım sana hicretlerin..Acemisiyim kıyılarının..Öğreneceğim ……. Fakat..

Çook üşüyorum çook../ ..

Çook ürperiyorum çook…

Isıtır mısın biraz ?.

Denizlerini de gördüm !..

Parmakuçlarım midye kesiği…

Ey Ruhum !.

Rüzgarlarınla savruluyorum..Direnmiyorum sana.. Karşı koymuyorum karşılıksız savruluşlarıma..Tutunmalardan vaz geçtim. Kıskandıracağım bütün tutunamayan Dost bakışlarını..İşleri kolay olmayacak.. Tutkuyla yarışmak isteyecekler benimle..

Oysa henüz bulunduğum yerin başlangıcında bile değiller. İşleri çok zor olacak çook !..

Kewir Kıyısı ‘ ındayım.

Ayaklarım yalın../.. Harflerim de.

İçim kavruk../..Kelimelerim de.

Ağzım burnum toz toprak..Avurtlarım yumruk moru..Belim böğrüm tekme tokat. Cümlelerim müşahade altında..Kan sızıyor nezarethane duvarlarından.. Yutkunamıyorum bile..Yoldaşlarım ölüm kuyuların da kaldılar.. Filistin askıları direngen misafirlerine hayran ve yeni misafirlerini bekliyor. Kalmadılar ki..

Gittiler ve bir daha dönmeyecekler de.

Şimdi yalnızım..Dudaklarım kupkuru ve yirik../..Sayfalarım sıyrık ../..

Kitaplarım tepetakla ve Polyanna Masalları fısıldıyorlar..

Ferrarisini Satan Adamların zavallı Yavrucaklarına.

Kibritçi Kızlar’ a mendil sattırmak gerek şimdilerde..

Çook zaman geçti ama çok şey değişmedi aşkım!.

Lirik paragraflar umma benden Ütopyam!.

Yalvarıyorum.

Bak!..Nasıl da kıvranıyorum görmüyor musun?..Ölebilirim bile!. Hep ütopya kalma n’olur! Ara sıra zuhur et!..Huzur insin kalbime.. Ah Kalbim!..Birgün güleceksin biliyorum..Hıçkıra hıçkıra güleceksin hemde.. Hıçkırık tuttu bak!..Bizi mi anıyor ne?..

Epiktetos ‘u da bilirim ben.O’nu da çok dövdüler…Kaçmadı. Sürgüne gönderdiler.

Ben de kaçmadım sevgilim!.Ne dayaklar yedim bana mısın demedim. Sürgüne de göndermediler beni..

Oracığa bırakıverdiler../..”Boş ver aman !.” dediler.. --Deli’nin teki işte!..

Seriliverdim ben de oracığa…Kimsesizcik tim. Hiç ağlamadım ey Ruhum!.Sızlanmadım bile. Sızım sızım sızlarken varım yoğum!..

Ağzımı kilitledim..Dişlerimi kenetledim..Tırnaklarımı toprağa gömdüm. Baştan ayağa … Kaskatı…Taş.. Kesiliverdim.

İnsanlar.

“Ne güzel heykel !.” dediler.”Ağlıyor üstelik!..Bu bir mucize!..”

“Oh my god!.”

“Muhteşem!..”

Oysa ..

Hiçbişey den haberi yoktu tanrıları’nın../..Kendiliklerinin de. Duruşum bundan ibaret Ruhum!.. Gitmem gerek.. Yürümem gereken bir Yol’ um var. Şimdilik veda ediyorum.

Wesselam!.