Kelimeler boðazýmda düðümlendi.Senin beni sevme ihtimalin, benim seni sevme ihtimalimle eþitlendi.Bir sýr yarattýk içimizde.Sözler verdik kendi kendimize.Kim tutabilir?Kim severken çekip gidebilir? Sandýðýn kadar güçlü deðilim.Sen unutmak için baþka kollarda avunurken, ben kalbimden çýkaramam seni...
Madem bu kadar kolay unutmak; sen unut ben zamana býrakýyorum seni, beni, bizi...
Unutmakla biter sanýyorsun herþey.Görmek, hatýrlamak, anmak da geri getirmez mi seni? Ya da her gece dualarýmda seni dilemek, rüyalarýmda yanýmda hissedebilmek için gözlerimi kapamam...
Hayýr! Unutmak bu kadar kolay olamaz.Ya da hayata inat yok sayabilmek herþeyi...
Sen unut ben zamana býrakýyorum seni,beni, bizi...