Sen Gelmedin



Karardý evren ve yok oldu gün ýþýðý... Dönüp de gitmek ve bir an kalmak isterdim o durakta....ama yok...gidemem ki...
Biliyor musun...insan sözüyle bilinirmiþ... Sen benim sözünün eri insanýmdýn, ne oldu sana, bilemedim...Bir düþte mi yaþadým, yoksa yaþamadým mý...Gençliðimin en güzel günlerinde düþler denizinde savrulurken yüreklerimiz, ne çok severdik gelecekle ilgili günleri konuþmayý. Sen, ders aralarýnda bana gülümserken ben sana çay piþirirdim düþümde... Anlatýlan ders kim içindi, hiç dinlemedim ki...Okul bittiðinde hiç ama hiç ayrýlmama sözü vermiþtik birbirimize de...Bu uðurda sýmsýký sarýlmýþtýk birbirimize...Ayný yerde iþe girdiðimiz o gün, bana dünyanýn bütün çiçekleri derlenmiþti sanki..Hayat...ne güzeldin...Sevmek, ne güzeldin..Bu tatlý sarhoþluðun adý mutluluk muydu...Gelinliðimle sana doðru ilerlerken ellerimdeki çiçeklerin yapraklarý hiç dökülmesin istemiþtim...Ne güzel kokuyorlardý...Tenin gibi...Her sabah seninle ayný çayýn buðusunu paylaþmak, akþam yemeðinde seninle günün yorgunluðunu dindirmek...Buydu hayat benim için...Parasýzlýk hiçti, bulunurdu...Derdim parayla olmadý hiçbir zaman...Giden yýllar, giderken neyi sürüklediler ardýndan...bilemedim.Gözlerinin içinde kendimi bulduðum o günleri nerede býraktým...
Hatýrladýðým...sadece geç kaldýðýn geceler, sabah uyuyup benimle kalkmadýðýn o sabahlar...ve o kara gün...Senin en sevdiðin yemeði yapmak için alýþveriþe çýktýðým gün durakta seni yýllar önceki pýrýltýyla, o güzelim bakýþlarla gördüðüm an...Keþke bana bakarken de gülseydi gözlerin, ama...baktýðýn, ben deðildim...
Gidiþin habersiz oldu...Bunca sevginin ardýndan bir vedayý çok görürcesine..
Sanki hala bekler soframda o yemek, yüzümde gözlerinin izini bekler gözüm sanki...ama...ama sen gelmedin.






25.2.2005/ Serap Hoca

----------------


Sen Taþ Olmayasýn


Böyle mi olacaktý, bunu da mý diyecektim? Hayatýn insaný savurup bir tarafa attýðýna mý yanayým, omzumdaki yüklerin aðýrlýðýna mý kýzayým, yüreðimin sýzýsýna mý bilemedim.
Durup da düþünüyorum gidenleri, Ahmet Haþim'in Merdiveninin neresindeyim diye düþünüyorum. Çok mu düþünüyorum, hayýr...Sorguladýðým kendi yaþamým...Durup durup seni düþünüyorum, demiþ ya þair, ben de durmadan, hiç durmadan seni düþünüyorum ve ciðerparem büküp de kalakalýyorum hayalinin huzurunda.
Seni tanýdýðým güne lanet ediyorum, diyenlere hayret ediyorum. Nasýl dili varýr ki insanýn sevdiðine bu sözleri demeye. Oysa ben …ben neler söylemek, neler yaþamak isterdim seninle…ve yok gülüm, yok…Bunlar hep düþler denizinde saklý…Seni, ellerimin içine hapsettim… Seni gözlerimin içine hapsettim…ve seni yüreðime sakladým…Nasýlsýn, nicesin þimdi… Seni, daðlara emanet ettim, seni yollara emanet ettim…Beni unutursun demedi hiç yüreðim, hiç demedi. Bildi ki yüreðim, silinmez bu sevda…Anladý ki gönlüm, unutulmaz bu sevda…
Sevda bir coþkun nehir, kapýlan çýkamaz kýyýya…Çýktýðýnda…zaten sevdasý bitmiþtir.
Yürek, yazmýþsa sevilenin adýný…mümkün mü unutmak…Git desen gidilmez, gel desen gelinmez bir dönemeçte kalakaldým. Gözlerimi seviyorum seni gördü diye, kulaklarýmý seviyorum sesini duyurabildi diye, ayaklarýmý seviyorum sana getirdi beni diye, ellerimi seviyorum sýcaklýðýný hissedebildi diye…
Sen caným, bilirsin ki asýrlardan beri sevda pýnarýnda yýkanmamýþ yüreklerin taþtan farký yoktur. Sen beni unut istersen, sen beni sil yüreðinden istersen ama…sen taþ olmayasýn aþkým, sen taþ olmayasýn.

19.2.2005/ Serap Hoca

-----------------------------


Seni Sordum

Buðulu gözlerin derinliðinde, kar bulutunun güzelliðinde, gece mehtabýn ýþýltýsýnda, gündüz hayallerin esintisinde seni aradým; seni sordum tüm evrene, herkes 'Burdaydý.' dedi...
Dünyayý görüp de seni göremiyorsa bu gözlerim, gözlerime lanet olsun; tüm acýyý hoþgörüyle yoðurup güleryüzle sunan bu yüreðime lanet olsun seni hissedemiyorsa...
Canýmsýn dediðimde bin kere sýzlarken içim, senden bir haber getirmeyen rüzgara sözüm yok; belki-bir umut- selamýný getirir diye.


15.1.2005/Serap Hoca