Günleri saymak pek önemsizde olsa
Başkaları yaşarken yirmi dört saati
Dolu dolu ya da bomboş
Onların benim gözlerimle baktığını
Ve sevgiyi kana kana içtiğini
Düşünüyorum sevdiğim göz nurum
Bu dört duvar içerisinde.
Dışarıda farkına varmadığım
Bir yığın hatırayla dolmuşum.
Ayakkabı boyacısının boyalı parmakları
Sahi! O aynı köşede mi?
Ya sabahın köründe
Gürültü yapan sevgili komşumuz Muzaffer Bey
Ne alemde?
Seni sana sormuyorum diye
İçerleme bana
Bilirsin ki merakım onlar değil sensin...
Söyleyeceğin her söz beni şüpheye düşürür.
Kendini olduğun durumdan farklı anlatmanı da
İstemem.
Bilirimsende üzülmeyeyim diye
Saklarsın bir çok şeyi.
Onun için sen bana komşumu anlat
Ya da sokakta ki kediyi
Onlar dürüstçe anlatılır.
Senin gözünle göreyim yaşamı
Yaşam kılan değerleri.
Sorarsın nasılsın? Diye
Eksiğin var mı diye
EKSİĞİM SENSİN desem
Sensiz çekilmeyen yaşamda çekiliyor desem
Olmaz diyemem...
Duvarlar arasında sıkışıp kalan
Bedenimle dimdik ayaktayım.
Farkına varmadığım zamanın ayrımında
Sonu mu? Sonsuzluğu mu? Bekliyorum
Sen söyle artık
Boş ver üzülme yeterince üzmedim mi?





Dip not: Yazdığım şiirler içerisinde en fazla değer verdiğim şiirimdir.