Gömleğimi çıkarmak kadar kolay olsa seni de çıkarmak içimden.
Soysam seni kendimden, çırılçıplak kalsam, sadece ben kalsam.
Sensizlik dokunsa da yüreğime, sana uzak olsam.
Her gün takvimden gün siler gibi sana dair bir anıyı silsem belleğimden.
Yavaş yavaş arıtsam kendimi. Yağmur damlaları gibi kalsam, sensiz düşsem toprağa.
Kurtulsam yürek yangınlarımdan. Soğuk küllerimi rüzgarlar savursa, geriye ben kalsam.
Bıraksam kendimi şehrin kalabalığına, gürültüsüne; kaybolsam tanımadığım suretlerde.
Gitsem bilmediğim bir kente seni geride bırakarak. Bense yediverenler gibi tekrar tekrar açsam ruhumu umuda, mutluluğa ve aşka.