Kendimce internetten tarifini aldýðým deðiþik yemekler yapmayý deniyordum. Herhangi bir kimseyi beklemezken kapým çaldý ve gelenler arkadaþlarýmdý.Suratlarýnda anlam veremdeiðim dozda mutluluk ve gülümseme vardý ve hepsi de çok mutluydu.Daha ayakkabýlarýný çýkartýrken hadi bize beþ tane çay yap oturma odasýnda seni bekliyor olacaðýz dediler. Oyun bozan olup o mutlu tabloyu bölmek istemediðim için peki öyle olsun diyerekten mutfaðýma döndüm. Þanslýlardý ki yemek için ýsýtmýþ olduðum hazýr su vardý. Tek yapmam gereken sýcak suyu bardaklara doldurup çaylarý içine sallamaktý.Bu arada o çocuk gibi mutlu olan arkdaþlarýmýn oturma odasýna geçerken çýt dahi çýkarmamalarýna hayret ettim. Neyse diyip bardaklarý tepsiye düzerken gelen arkdaþlarýmýn dört kiþi olduðunu oysa benden beþ tane çay istediklerini hatýrladým. Önce acaba benim için mi diye düþündüm ama hepsi de benim kahve içeceðimi biliyordu. Beþinci ben olamazdým. Kabalýk etmek istemedðim için sormadým ve bana denilenle birlikte bir fincan kahvemi birkaç dakika içerisinde hazýrladým. Tepsiyi alýp oturma odasýna geçerken bir an kendimi o merak ettiðim beþinci kiþiyi sorarken yakaladým.
-"Ýyi de beþ.." Sorumu tamamlayamamýþtým çünkü ürkütücü cevap zaten karþýmda duruyordu. Cevabýn etkisiyle elimdeki tepsi direk olarak yere düþmüþtü bu sýrada bir arkadaþýmýn "ayaðýný yakmýþ olmalýsýn" diyerek ayaklarýma doðru eðildiðini güç bela hatýrlýyorum. Daha sonra çevremdeki bakýþlarýn benden bir cevap beklediðini hissetmek zor deðildi. Birþeyler söylemem lazýmdý ne kadar güçsüz olduðumu gizleyebilmem için. Birþeyler söylemem lazýmdý yere düþen bardaklarla birlikte kýrýlan gururumu toparlamak için. Hafif sendeleyerek en yakýn kanepeye oturdum ve tamamý devrik olan cümlelerimle hiçkimsenin konuþmasýna izin vermeksizin konuþmaya baþladým
-"Þey ben özür dilerim... Kendimi toparlar toparlamaz bunlarý da toparlayacaðým. Ben.. Ben aslýnda
Ben daha önce de çok kez görmüþtüm seni,
ama ne zaman baþkalarýný görsen yanýmda,
yok oluyordu silüetin,
bundandýr yanýma her gelene alýþamamam,
Ve yine bundandýr yalnýzlýðý bu denli seviþim.
ama bu defa;
bu defa kanýnla canýnla,
etinle kemiðinle,
Çektiðim acýlar kadar gerçeksin.
Ve sanki yaþattýðýn mutluluklar kadar sonsuz.
Dalgalý siyah saçlarýnýn arasýndan kocaman bakýþlarýn,
Mükemmelliyeti resmeden kusursuz yüz hatlarýn,
Tüm kompozisyon ayný bal aðýzla harika bir yerinden bölünmüþ masalý hatýrlatýyor..
Ne gerek var ki hatýrlatmana..
Nasýl unuturum o acýmasýz havaalanýndaki gamzenle süslenmiþ yorgun bakýþýný?
Nasýl düþünebilirdim o kömür gözlerinle ta içimde yanarken bu masalýn sonlanacaðýný?
Þimdi eski sevgilim
Þimdi ebedi aþkým
Þimdi çok soru var cevaplanmayý bekler,
Yarým kalmýþ bir masal var mutlu son ister.
Lakin canýmýn içi, biraz daha bekleyiversinler..
Bilirim uzaklardan geldin yorulmuþsundur sen.
Þimdi lütfen hiç bir soruya cevap verme,
Hiç bir þey anlatma bana.
Sadece gel þöyle yanýbaþýma sarýl boynuma.
Sadece uyu dinlen yüreðimin ateþi
Kollarýmýn arasýnda.."
Sonrasýnda tek hatýrladýðým temiz siyah saçlarla kaplý öptüðüm bir alýn.
Sabah uyanmýþým ayaðýmda bir yanýk izi ve kolaramýn arasýnda larcivert yastýðým..
Yanýk izi yastýðým ve ben
Böyle bahtiyarým.