Sensizken baþlýyor çýðlýðým. Sensizken farkediyorum senli günlerin deðerini.. Sensizlik acý veriyor bedenime, çok farklý bir acý.. Ýçimin yandýðýný hissediyordum adeta, kalbimin durduðunu, organlarýmýn iþlevini yitirdiðini ve hatta artýk bir hiç olduðumu..
Sensizliðin bende bu denli farkedileceðini hiç düþünmemiþtim. Sen yokken ben vardým, gittin yine var olacaðým sanýyordum. Evet varým bunu inkar edemem fakat var olmak için varým.. Varlýðým sennle birlikte terk etti beni. Hiç beklemiyordum bu denli yalnýz kalmayý. Haketmediðimi söyleyip isyan ediyordum. Hep aðlýyordum sensiz geçen her gün.. Artýk neyi farkettim biliyor musun? Aðlamýyorum.. Neden mi? Çünkü senin gidiþin en büyük acydý benim için ve ben bu acýyý çektim. Sanýrým artýk eskisi gibi acý çekmiyorum. Sensizliðe de alýþtým, böyle de mutlu olmayý yarým yamalak da olsa baþardým. Artýk gülebiliyorum.. Artýk her acýya dayanabiliyorum; lakin hala seni içimden atabilmiþ deðilim. Halen seninle yaþýyorum. Tekrar senin olabilmek için can atýyorum ama..
Sana biraz senden bahsetmemi ister misin? Sen benim ilk kalp sancýmsýn. Hiç yanmamýþtý yüreðim böylesine.. Öylesine deðil ölesiye sevmiþtim seni. Herkesten farklýydýn benim için. Neleri feda etmedim ki senin için.. Kiþiden vazgeçemedim fakat kiþiliðimden çok ödün verdim. Benliðimi kaybettim senin yüzünden.. Asla dediðim þeyleri yaparken buldu kendimi.. Neydi kendimi bu kadar kaptýrmama sebep? Herkese göre normal bir insandýn; fakat benim için dünyanýn merkeziydin adeta. Kendimi senle bütünleþtirmiþtim, bir bütün oluþturmadýðýmýzý bildiðim halde.. Nedendi bu çaba, niye benim olman için bu kadar uðraþtým? Aþk buydu sanýrsam.. Birine delilercesine aþýk olmak, kendini ona göre ayarlamak..
Peki ya sen gittikten sonrasý ..? Giderken hiç býraktýklarýný düþünmedin mi? Seni bu kadar seven birini hiç düþünmeden hiç arkana bakmadan býrakýp gitmek nasýl bir duygu çok merak ediyorum doðrusu. Sen gittin baþladým "keþke" demeye. Sen varken umursamadýðým herkes gelip yüzüme vurdu gidiþini, yaptýðým hatalarý. Senleyken senin tekrar gideceðini bildiðim halde hiç býrakmýcaksýn gibi davranýþlarýmdý keþkelerim.. O kadar "keþke"nin içinde "iyi ki" lerimde vardý elbette. Senle geçirdiðim hiç bir an için piþmanlýk duymuyorum. Çünkü senleyken dünyanýn en mutlu insaný bendim. Senleyken akrep ve yelkovan kovalýyordu birbirlerini hiç durmadan , ya sensizken mýhlanýp kalýyordu adeta.
Çok hýzlý yaþadým hayatýmý daha 16 yaþýma basmýþ olmama raðmen ne gözyaþlarý akýttým, ne acýlar çektim. Pesimistliði yaþayýp optimistliði yaþamak isteyen karamsar bir insan olmuþtum ben. Ýtiyordum etrafýmdaki herkesi. Ýstemiyordum kimseleri, benim istediðim sendin..
Her duyguyu tattým seninle ve gidiþinle. Mutluluklarým da oldu üzüntülerimde, korkularým da.. Þimdi tekrar söylüyorum herþeye raðmen iyi ki tanýdým seni.. Herþey için teþekkürler.. Gidiþin için de.. Çünkü gidiþin de çok þey öðretti bana. Þimdi zaman sensizliðin ertesi..