Söyle yaðmur diyor ya hani...Söyleyemiyor iþte bir türlü gönlüm, yaðmurun çamurun deðmediðini gönlüme . Ay doðmadan gözlerime düþen yaþlarý bir türlü dillendiremiyor. Yanýyor ömrüm , geçiyor gençliðim de dilim çözülemiyor bir türlü.

Yaðmurun getirdiði kapkara bulutlarýn ardýnda deðil halbuki geleceðimiz. Tertemiz bahar güneþi kadar aydýnlýk ve sýcak önümüz. Yüreðime her seher vakti düþen hüznün hiç de gereði yok aslýnda cesaret aþýlayabilirsem biraz dilime. Birazcýk kuvvetli olabilse o seni her anýþýnda büzülen dudaklarým , kalbime solgun yapraklar dökülmeyecek aslýnda...Ýki kelime dökülebilseydi onlardan , baharý daha çok severdim belki de kýþ ayazýndan.

Geleceðimi senin yokluðunda yaþamayý kabullenemeyen bir hayal dünyam var. Eðer ona söyleyebildiðim gerçekleri söyleyebilirsem bir gün sana , her sonbaharda ufkumu kirleten ; yaðmur çamur olmayacak artýk dünyamda..

Evet yüreðime basa basa içimden yar gitmeye baþladý , iki gözüm biraz daha dur diyecek takatým da kalmadý . Suçlu ararsam eðer ilerde , sen deðilsin , yanan ateþi söyleyemeyen dilimdir biliyorum. Ve hiç ardýna bakmadýðýn zamanlarda , anca gece battýktan sonra söyleyeceðim gökyüzüne "O nerde" diye...