Ürkek bir ceylansın sen. Buğulu gözlerinde gizemli sevda nemi. İnce bir gül yaprağısın, terin şebnem. Aklım, hep elif parmaklarında. Ayın başı döner tebessümünle. Yürürsen dağlar yürür ardınca. Bense karınca kararınca seni hayal ederim yokluğunda. Hasretin dağı çöker yüreğime. Nefes alıp veririm öylesine…


Bir gün çıkıp gelsen meçhul iklimlerden. Yaşadığım coğrafyada mevsimler değişir. Erguvanlar açar yeniden. Sona erer hazan mevsiminin hasret ayazında buymalarım. Gelişinle baharı yaşarım. Hele bir de çay demlersen zambak ellerinle… Gözlerinin buğusu çayımın buğusuna karışır. İşte o demde gönlüm kehkeşanlarla yarışır.


Sıraya girer menekşe ,lâle , hanımeli , yasemin; ayaklarına yüz sürmek için. Sim tenin gülleşir. İklimim güzelleşir. Sanırım kanatsız uçmak buna denir.


Hayalin gümüş kıyılarında, gümüşî kumlar öper ayaklarını, yüreğime kan dolar. Kanım donar. Sızı olursun cümle bedenimde. Ufkumda güneş solar. Bulutlar turna kanatlarında başka diyarlara hicret eder. Çoraklaşır yüreğim. Çöl gecelerinde, ceylan bakışlı kızlar saçlarından bir sancak dokur, üstüne senin adın işlenir. Bin bir gece masallarına sığmaz esrarın. Harın dağlar gönlümü. Eşarbında siyah iri güller açar. Sen içimde hüzün gülü olursun.


Gül, gece ,çiy damlası ; güneş, ay hep seni özetler. Şiir yazmak istesem dibacesinde ,nihayetinde mutlaka sen olursun. İmge sen, uyak sen muhteva sen. Desen desen işlerim kâğıda sana dair her şeyi. Yalnız bir şeyi işleyemem, sana olan sevgimi. Çünkü yazmaya kalksam kağıt yanar, kalem tutuşur. Üflenir sur. Bu yüzden seni kalbimde saklarım. Sana dair yasaklarım.



Gel ey çayımın buğusu, yüreğimde akan dupduru su! Sensin efkârım, arım. Kimselere anlatamadığım peri masalım. Ben senle varım. Sen yoksan gerçeğim yarım, hayallerim yarım…Ankara,14.06.2010 İ.K