Fatih Sultan Mehmet Han,
Çıkıyormuş saraydan.
Biri demiş: — Sultanım,
Ben senin akrabanım.
Lâkin senden tek farkım,
Sen padişah, ben halkım…
     
Fatih ona demiş ki:
— Anlamadım inan ki!
Onu hiç bilmiyordum,
Nasıl olur bu durum?
Bana anlat, söyle de,
Akrabalık ne yönde?

Adam buna sevinmiş,
Sultana şöyle demiş:
— Adem’le Havva’danız,
Böyledir kan bağımız.
Şimdi şu hazinenden,
Bana düşeni versen…

Han keseye el atmış,
Tek bir altın çıkarmış.
Koyarken avucuna,
Şöyle söylemiş ona:
— Al kardeş, işte hakkın.
Kimseye deme sakın!
Duyarsa tüm kardeşler,
Onlar da pay isterler.
Bu da gider elinden,
Fazla isteme benden.

Ahmet KARAASLAN