Gece kelebeği

kalbimi okşayan bu senfoni
bu kıpırtı
aşkın sesi
beri gel
ey ruhumun nefesi
gözlerin ışıksa
ben pervaneyim
yaşamaktır aşkın efsanesi

bir yangın yeriyim
tutuştu yüreğimde bütün ezgiler
bu köz, bu alev, bu kül
gittin gideli
anlıma saplanan bu hüzün
başucumda bekler ölüm
dudakların can pınarı
ve ülkem senin yüzün

silüetimi as odana
sahipsiz
ve anlamsız gidişlerin terkdileniyim
yuva kur sol yanıma
kalbimin ücrasında köhne bir liman
demir almış
seni bekler bütün gemiler
bense uzak denizlere yolcuyum
valizimde çocukluğum
yüzümde gölgesi yılların
ve karşımda o hercai gülüşün

bir akşam üstü ak bir köpük
dalga dalga çıka gel
sefa gel, hoş gel
kara çiçek
çalı çırpı
meşe dalı
çağla yeşili
deli poyraz
bir aykırı düş gel

ben bir deliyim
yitirmişim usumu
labirentinde mazimin
adım hasret
yüzünün haçında
çarmıha gerili gözyaşlarım
tırnakla kazıyıp
bu güne taşıdığım bu ömür
yetmeyebilir hesapsız sevmelere
dünümü unuttum
yarınım yok
bak ellerim kan içinde
Tanrı’lar
öc alır ömrümden

gelip dursam karşında
çıplak ayak
bitse bu mor yalnızlık
bir kuru leylak
şarkısında yeşeren aşkımın
dokunsam bir notasına
do re, mi, fa, sol, la,si
yitirilmiş bir aşkın melodisi
koparır tellerini
yüreğim hüzün gemisi

az önce ilk öpüşün
tuzuna değer gibi dudaklarım
öptüm hayalini alnından
bozuldu büsbütün terazisi aklın
yüzün karıştı yüzüme
izi kaldı biliyorum
sevişmek bir aykırı düş
hadi toparlan yüreğim
kalk gidelim
bizi bekler hülyalar düyarı...

Meral Vurgun