Kýþ bir çocuðun elinden ve boþalan un çuvallarýndan anlaþýlýr. Üþüyorum anne. Kýraðý düþmüþ buðday baþaklarýyým. Benden sýcacýk ekmek olur mu anne? Kucak dolusu ekmekler dökmek istiyorum sana. Baþka çocuklarý da sev diye anne. Güvercinleri besler gibi sev onlarý. Belki o çocuklar, benimle kardeþ olurlar. Belki o çocuklar insan olmanýn tokluðuna varýrlar. Sen baþka anneler gibi olma sakýn. O anneler ki, kendi çocuklarý baþka çocuklarý döverken, güzelleþirler. Kendi çocuklarýna dokunulduðunda ise, çirkinleþirler. Anne, sen hep iyi kal olur mu? Çocuklarýn elleri üþürken, benim ellerimden tutup bir yere gitme. Arkanda býrakacaðýn, belki de büyük bir yanardaðdýr. Kýzgýn küllerini püskürttüðünde bizi can evimizden yakacaðý da malumundur. Baþka çocuklarý sevmedikçe, oyunumu her zaman bozan sen olursun anne. Benimle kim oynar, diðer çocuklarý da bana kardeþ etmezsen anne. Sen bir çocuðun ellerine tut. Neden kadýnlar hiç el uzatmadan erkeklerin avuçlarýna býrakýrlar ki bu dünyayý? Dünyanýn ýrzýna geçerler bunu bilmezler mi? Erkekler nereden bilecekler boþalan un çuvallarýný. Onlar ellerinin hamuruyla dünyaya hiç bakmazlar ki. Erkekler ellerinin hamuruyla kadýnlarýn dünya iþlerine karýþmasýný istemezler. Bu yüzden dünya açtýr, çocuklarýn elleri mosmordur. Sýcak yataðýmda, buz kesen rüyalar görmek istemiyorum anne. Kýraðý düþmüþ buðday baþaklarýyým. Sevginle un et beni, sýcaðýnla piþir beni anne. Tüm çocuklarýn dertlerine katýk yap beni. Býrak çocuk arabasýyla kaldýrýmda yürürken, baþka çocuklarý ezmeye çalýþan kadýnlarý. Onlar kocalarýnýn kirli çarþaflarýnda, çamura yatmýþtýr. Onlarýn kocalarý domuz gibi üzerlerine atlamýþtýr. Bir iðrenç oyundur onlarýn seviþmeleri. Onlarý aþklarý bile zulümdür. O yüzden zalim kadýnlar, asla baþka çocuklarý sevmezler. Çünkü onlarýn çocuklarý domuz yavrusuna benzerler.