Sakın gitme demek istedim o gün…
Ellerimi tutsan diye dua ettim.
Nedenini bile söylemedin, sadece; gittin.
İnan, yine de senden nefret edemedim.

Çiçekler kadar güzeldi kokun…
O gün rüzgâr, inadına kokunu taşıyordu burnuma.
Kaybedeceğimi bilmediğimden, önemsememiştim.

Seni düşünüyorum bazen;
Ellerimi tuttuğunu
Ve gitmediğini, o gün.
İstemeden ayrıldım demiştin hani?
Yoruldum beklemekten, dönmedin.
O gün koklasaydım keşke…
Rüzgâra şükredip, içime çekseydim gül kokunu.
Unuturum sanmıştım sevgilim
Meğer ben, seni hatırlamışım o gün.

Kendimi kaybettim, rüyalarımda.
Ezberlemişim ellerini o gün.
Nedense hep ellerine bakmışım…
Dediklerini her an düşünüyorum sevgilim
İstemeden ayrılıyorum demiştin,
Madem öyle belki geri dönersin demiştim.
Ellerini görüyorum rüyalarımda; ben, yokum hiç.

İstiyorum, dön!
Tanıyorsun beni, bilirsin.
İnatçıyımdır, unutmam!
Ruhuma dokunmak isterdin hep…
Ah! Ruhumu hiç görmedin ki!
Farkındaydın sevgili, göremediklerinin.

Evime yürürken hep yavaşlıyorum;
Dönmüşsen eğer, nasıl karşılasam diye seni.
Evimin kapısına geliyorum, duraksıyorum.
Mendilimi arıyorum çantamda;
Eğer sen içerdeysen?
Yağarsa gözlerimden mutluluğum? Buluyorum.
Evimin kapısını açıyorum…
Canım acıyor.
Evim boş, ıssız; yoksun.
Kimsesizler gibi, oturuyorum yere; mendilim...

Kolaydı belki senin için gitmek
Ama benim için değil; gitmeni izlemek…
Düğümleniyor kelimeler,
Ağlayamıyorum da artık…
Rüzgârla avutuyorum kendimi, içinde kokunu arayıp.