Akþam yavaþça iniyor, öksüz bir çocuk gibi sokaklar, telaþsýz insanlar. Ay doðmayacak biliyorum, annem ölmüþ aðaçlar neyi bekler, kuþlar þarkýsýz ay doðmayacak. Nefesim tükenmiþ, dudaklarým mühürlü, gözlerim ýslak…

Bir yanýmda hiç bir dalýnda meyvesi olmayan kuru bir aðaç gibi yalnýzlýðýn duldasýnda yitip giden zevksizliðin ve yüzeyselliðin baðdaþ kurduðu, hoyrat ve renksiz dudaklarý doymaz bir iþtiha ile emziren dul kadýn; hayat. Zamanýn gergefinde cilveli ve þuh bir eda ile etrafýndaki cümle mahlukâtlarý peþine takýp her birine ayrý ayrý hazlar vadeden yosma. Zavallý naif yürekleri züccaciye dükkanýna çeviren, doymazlýk ve tatminsizlik zehrini usta bir hokkabaz maharetiyle ruhlara üfleyen, billur ve naif ne varsa tersine çeviren sihirbaz. Yolcusuz tren istasyonlarý arasýnda kimsesiz duraklar gibi, hiçbir taraftan ne itibar ne arzu vesilesi. Renklerinden sýyrýlmýþ kokularýndan arýnmýþ biçimsiz ve manasýz. Ne baþý ne sonu ile de olsa hayra ve hayýrsýzlýða uðramayan meçhul… Zevk sefa varlýk ve saadet içinde yaþanan yoksunluk, yoksulluk, yokluk…

Diðer yanýmda her zerresinden ömürler bahþeden. Umutsuzluðun, huzur-suzluðun, envai çeþit ýzdýrabýn ardýnda ebedi saadet. Oluþ sýrrýnýn nakýþ nakýþ iþlendiði kalbin, suretin ve ruhun zerre zerre pasýný silen iksir. Virane ve metruk bir hane suretinde som altýndan usta nakkaþýn ruhuyla bezediði saray. Öyle bir hal ki cismani ve ruhani, nurani ve kalbi; iç içe. Görebilmenin duyabilmenin ve dokunabilmenin maharet ve feragat istediði nazenin bir dilber.

Akþam yavaþça iniyor, öksüz bir çocuk gibi sokaklar, telaþsýz insanlar. Ay doðmayacak biliyorum, annem ölmüþ aðaçlar neyi bekler, kuþlar þarkýsýz ay doðmayacak. Nefesim tükenmiþ, dudaklarým mühürlü, gözlerim ýslak…