Ölüm var madem
Ne diye düşüyor ateşim
Yangın geceleri, yanan ben miyim
Yine de konuşması gibidir
Bir Can Yücel şiirinin
“Özledim Seni”


Sevdiceğim olaydın
Olaydın da duyaydım ağırlığını neslimin.
Ölüm var madem
Kaç telaşın bitimiydi bildiğim
Kaç sevda sanısı
Kaç yalnızlık
Kaç ihanet
Kaç unutuş barındırır
Hem biyoloji müsaade eder mi buna
Hem etse de ziyan değil mi bu susmaların adı.


Madem düşecek gönlünden gönlüme
uzanan yolların büyüsü gözden,
Madem bir kül kırıntısı
Bir toz tomarı kadar faydasız bu anlık delilik
Ve kimse açıklamayacak
Nasıldır soykırımı aşkın / GİT.


Ölüm varsa madem
Nefesin nefsinden sürgün olsun yüreğime
Yasaklansın simgelerin ve simsarların sevilmesi,
Titremesin kimse bir burnun kemerinde
Bahtiyar oldum diye.
Unutulmasın günlük işler,
Siyaset, ekonomik krizler
Ve yoksulluğu halkımın.
Bir aşkın olanağı üzerine yürütülmesin tahminler.


Ölüm var madem
Sakınımsız kalacak ellerim
Tutuşmaktan yorulmuş bedenim
Ne zor olurmuş meğer seni sevmeler