Daha doðmadan baþlamýþ Sýdýka’nýn çilesi, annesi dördüncü çocuðu çok diye istememiþ, düþürmek için elinden geleni yapsada inatla doðmuþ dünyanýn bütün dertlerine meydan okur gibi. Doðmuþ doðmasýna ama ailenin dördüncü kýz çocuðu olduðu için annesi bu seferde bakmak istememiþ, bir hafta emzirmemiþ tombul, siyah saçlý, yeþil gözlü kýzý. Ablalarý büyütmüþ anne sevgisini esirgeyince, babasýna aþýk olmuþ ilk önce çünkü babasý hiç dövmezmiþ annesi gibi. Yýllar böyle geçip gitmiþ, beþ yaþlarýna geldiðinde ablasý ile oynarken damdan düþmüþ küçük Sýdýka, diþleri kýrýlmýþ çenesindeki birkaç kýrýkla birlikte, en büyük ablasý onu kanlar içinde gördüðünde ilk çocuðunu düþürmüþ korkudan. O yýl hastanelerde doktorlarla geçmiþ küçük kýzýn günleri ve o günlerden sonra bir daha hiç diþçiye gidememiþ korkusundan. Ýyileþmiþ boynundaki küçük bir izden baþka bir izi kalmadan ama korkmuþ doktorlardan ve hastanelerden, korkmuþ birkere ve ne kadar hasta olsada bir daha hiç gidememiþ hastanelerin kapýsýndan içeri girip bir doktora.

Ýlkokuldan sonra okutmamýþlar ama o gizli gizli hayaller kurmuþ ve gizli gizli þiirler yazmýþ kimseler görmeden. O büyüdükçe annesinin þiddetide artmýþ günden güne ve daha fazla dayanamamýþ daha 16 yaþýnda iki yýldýr onu isteyen adamla evlenmeye karar vermiþ. Hayallerini býrakýp kurtulmak istemiþ, yeni bir umuda yelken açmak istemiþ. Adamý sevmesede nasýl olsa bana aþýk demiþ, mutlu eder, alýþýrým zannetmiþ ama hiçbir zaman sevememiþ 17 yaþýnda kocam dediði adamý. Adam ise hiçbir zaman onu mutlu etmek için uðraþmamýþ, araya her seferinde aileler girip ýstýrap içinde tam 12 yýl geçmiþ.

Babasýný kaybedeli 3 yýl olmuþtu ki kocasý bu ölümü fýrsat bilip günden güne deðiþmeye baþlamýþ, gözü dýþarýlara kaymaya baþlamýþtý, bir gün oðlunu alýp bir kadýn ve onun kýzýyla yemeðe götürmüþtü, zaten her seferinde oðluna sana cici anne alayýmý dermiþti ve Sýdýka bunu öðrendiðinde baþýndan kaynar sular dökülmüþtü sanki ama yinede bir þey diyememiþti taki bir gece Sýdýka ve oðlunu akþam yemeðine götürdüðü yapmacýk bir geceye kadar kocasýna. Yemek yenmiþ kahveler söylenmiþ ve yudumlanmaya baþlarken Sýdýka artýk ayrýlalým deyivermiþ ve o gece sanki hiç bitmeyecek gibi gelmiþti. Baþta ne kadar kararlý olsada bir aylýk bir ayrýlýk konusunda karar vermiþler ve annesinin evine býrakmýþ kocasý Sýdýka’yý.

Bu ayrýlýk adamýn baþta aklýný baþýna getirmiþti sanki, her zaman karýsýný arayýp oðluyla konuþurdu, iþini, evini hatta yaþadýklarý þehri bile deðiþtirmek için çabalýyordu ilk haftalarda fakat son hafta ne olduysa adam aramaz olmuþtu ve bir ayýn sonunda Sýdýka’yý arayýp bu evliliði bitirmek istediðini söylediðinde Sýdýka yýkýlmýþtý çünkü kocasýna bir þans daha vermeye hazýrdý, her þeyi unutup evine dönmeye o hiç sevmediði adamýn yataðýna girmeye hazýrdý. Yaþadýðý dert dolu 12 yýlýn üstüne bir 12 yýl daha yaþamaya hazýrdý ama kocasý artýk her þeyi bitirmek istiyordu. Günlerce aðladý, aðlamaktan gözleri kýzardý, yüreði daraldý nefes alamadý. Oðluda olmasa annesiyle yaþamaktansa ölmeye hazýrdý. Oðlu için yaþayacaktý, gözlerindeki bir bakýþ için dünyalarý feda edebileceði oðlu için.

Aradan fazla bir zaman geçmemiþti ki annesi bir gece Sýdýka’yý kapýnýn önüne koyuvermiþti oðluyla birlikte yayladaki evlerinde. Amcalarý ne kadar yalvarsada açmadý kapýyý taki gece 12 olana kadar, aðladý, yapma etme desede fayda etmemiþti. Polise gitti aldýðý cevap ilginçti evli olduðu için babasýnýn evinde hakkýda olsa annesi istemezse içeri almazdý. Bir defa daha yýkýldý. Bir süre ablalarýnda kaldý bunun üzerine ve ablalarýnýn annelerini evleri satarýz diye tehtit etmeleriyle þehirdeki iki katlý evin alt katýnda oturmasýna izin vermek zorunda kalmýþtý annesi. Yaþadýðý üzüntüler onu iyiden iyiye yýpratmýþtý ve hasta olmuþtu, sýk sýk öksürmeye baþlamýþtý ve her öksürdüðünde babasý geliyordu aklýna ve göz yaþlarýna boðuluyordu hýçkýra hýçkýra, çünkü babasý veremden ölmüþtü her gece yataðýna yattýðýnda nefessiz kalana kadar öksürürdü ve bu anlara tanýk olmuþtu Sýdýka. Tek üzüldüðü oðluydu çünkü babasý olacak adam çocuðunun giderlerini bile düþünmüyordu. Çalýþmak zorundaydý, çalýþýp oðluna bakmak zorundaydý, her þeyden önce oðlu için yaþamak zorundaydý ve oðlu için bütün güçlükleri yenmek zorundaydý. Bu kötü dünyada zaferler kazanmak zorundaydý. O gün bir daha aðlamamak için kendine söz verdi ve bir iþ bulup çalýþmaya baþladý. O günden sonra bir daha hiç aðlamadý, gözlerinden bir damla yaþ bile akmadý. Çünkü deðmezdi hiç bir þey aðlamaya ve akacak bir damla yaþtaki yas’a.