Akþam güneþinin kýzýllýðýnda esmer tenli çocuk elini gözüne siper edip karþýsýnda duran adama dik dik bakmýþtý. On yaþlarýnda, kara kuru, kýsa boyluydu. Bakýþlarýný adamdan kaçýrdý, önünde uzanan Agora meydanýnýn sütunlarýný hayran hayran seyretmeye baþladý. Keþke diye geçti aklýndan, buralarýn cývýl cývýl olduðu günlere dönebilseydim, resimlerde gördüðüm o beyaz giyen adamlarýn çocuklarýndan biri olup güzel öyküleri sonuna dek dinleseydim. Kendi evinin de bulunduðu derme çatma viraneleri düþününce içini bir tiksinti kaplamýþtý. Bulgur pilavlarý, bulamaca benzeyen çorbalar, üstüne sinen kötü koku… Karþýsýndaki adam bunlardan kurtulabileceðini söylemiþti. Þimdi ise baþka dilden konuþuyor gibiydi.
Adam elini çocuða doðru uzattý. Kendisini takip etmesini ister bir hali vardý, biraz da sinirliydi. Oysa esmer velet, onun hýzlý hareket ettiðine bile rastlamamýþtý. Baþýna bir fenalýk geleceðini hissediyordu, ayaða kalktý, sývýþacak bir delik arýyordu. Agora kapýsýndaki bekçiye göz attý, adam onunla her defasýnda selamlaþýrdý. Saðlam ayakkabý olmadýðýna kanaat getirip kendi baþýnýn çaresine bakmaya mecbur kaldýðýný düþündü. Adamýn dikkatinin daðýlacaðý tek bir ana ihtiyacý vardý. Titrediðini ona belli etmemeliydi.
-     Mustafa Abi!
Adam bir an sesin geldiði yere baþýný çevirdi. Buruk dizini sol eliyle tutup onlara uzaktan bakan baþka bir küçük çocuðu zor zar seçebildi. Azarlamak için aðzýný açacakken esmer çocuðun hýzlýca yanýndan geçtiðini fark etti. Geç kalmýþtý. Çocuk bir tazý gibi uzaklaþýyordu. Tek þansýnýn bekçi olduðunu bilerek ona seslendi. Bekçi dehlizlere yönelen çocuðu fark etmiþ, adamdan gelen talimatý yerine getirebilmek için canýný diþine takmýþtý. Son bir hamle ile çocuðun bacaklarýna atýlmýþtý. Az kalsýn yakalamayý beceremiyordu. Þansý yaver gitti, çocuk sendeledi, yere kapaklandý, öylece kalakaldý. Bekçi üzerine çöreklenecekken, arkasýndan yetiþen adam kolunu sýkýca kavrayýp engel oldu. Çocuðun baþýna dikildiklerinde kesik kesik nefes alýp veriþini izlediler, dizlerini karnýna çekmiþ, göðsünü iki eliyle tutuyordu. Bekçinin beti benzi attý, sakince duran adama bakýp kekeledi.
-     Ölüyor mu?
-     Daha deðil. Sen öteki ile ilgilen, bugün biraz daha çalýþacaðýz.