Güneþ doðana ve þehir hareketlenene kadar orada duruyoruz. Ona nereden geldiðini soruyorum. Ýtalya'dan geldiðini söylüyor. "Neden Paris'e geldin peki?" diyorum, "Bilmiyorum, kalbimin gelmek istediði yer burasýydý, geldim." diyor. Gülüyorum, Carlino'da ayný benim gibi. Hiç bir neden olmadan, sadece istediði için gelmiþ buraya. Üstelik çok sevimli, çok cana yakýn. Sürekli gülüyor. Kaç yaþýnda olduðunu soruyorum, 29 yaþýnda olduðunu söylüyor. Ýkimizde henüz çok genciz.
"Gidelim mi?" diye soruyor. "Gidelim." diyorum, arabayý çalýþtýrýyor ve yavaþça ilerliyoruz. Bir an dönüp bakýyorum ona. Kumral hafif dalgalý saçlarý var, küçük bir burnu, koyu yeþil gözleri ve ne ince ne kalýn dudaklarý. Ve yine dikkatimi çekiyor, çok güzel gülümsüyor, sürekli gülümsüyor.
Otelin önüne geldiðimizde arabadan iniyor ve ön taraftan dolanýp kapýmý açýyor. Gülümseyerek teþekkür ediyorum. Ardýndan dönüp gözlerine bakýyorum ve "Her þey için teþekkür ederim, geçirdiðim en güzel gecelerden biriydi." diyorum, "Umarým tekrar görüþebiliriz.". Þaþkýnca bakýyor ve "Umarým mý? Kusura bakmayýn küçük haným ama bana harika bir gece yaþattýnýz, sizinle mutlaka görüþeceðiz". "Pekala, bayým." diyorum, "Ýyi günler." diyor. Arkamý dönüp yürüyorum, o da arabaya binip gidiyor.
Yukarý çýktýðýmda Defne gazete okuyor, kapýdan içeri girer girmez ayaða kalkýp bir sürü soru soruyor. Her þeyi anlatýyorum ve bana sanki çok hýnzýr iþler yapmýþým gibi bakýyor. "Ne?" diyorum. "Beren, inanmýyorum. Harikasýn, biriyle mi çýkýyorsun?" diyor. Sesimi sinirli gibi çýkarmaya çalýþarak ve hafif sýrýtarak "Tabiki hayýr! Sadece biraz oturduk" diyorum.Alaycý bir tavýrla "Bütün gece?" diyor. Ýtiraf ediyorum, Carlino'dan hoþlandým. "Ama bu onunda benden hoþlandýðý anlamýna gelmez." Gülüyor, "Belki de hoþlanmýþtýr" diyor. Dudaklarýmý büzüyorum, açýkcasý bir fikrim yok. Defne yanýma yaklaþýyor ve "Onu bu akþam ara, teþekür etmek için ona kahve ýsmarlamak istediðini söyle. Bakalým ne diyecek" Hafif duraksýyorum, "Telefon numarasýný almadým ki" diyorum. Bana gözlerini açýp bakýyor ve baðýrýyor " Ýnanmýyorum sana, nasýl görüþeceksiniz. Ah, Beren sen gerçekten aptalsýn!" Üzülerek cevap veriyorum "Aklýma gelmedi ne yapabilirim!" Baþýný sallýyor ve "Peki, aferin o zaman sana. Ben aþaðý kahvaltýya iniyorum, sonra biraz þehir turu yapacaðým istersen gel?" diyor. Kaþlarýmý kaldýrýyorum "Pekala, aferin bana. Ayrýca teþekkür ederim ama gelmeyeceðim."
Üstünü giyinip çýkýyor. Odada yalnýz kalýyorum ve kendi kendime kýzýyorum, ne kadar aptalým. Ondan hoþlandým ve numarasýný almadým. Nasýl görüþeceðiz bir daha? Of.
Küveti doldurup içine giriyorum ve biraz dinleniyorum. Sonra kalkýp e-postalarýma bakýyorum. Önemli þeyler yok, Türkiye ile ilgili bir kaç gazete haberi var. Ýþ yerinden gelen bilgi yazýlarý.
Kalkýp üstümü giyiyorum ve Fransýzca kursuma gidiyorum. Bugün yaklaþýk 6 saat ders yapýyoruz ve þunu farkediyorum ki artýk yeterince iyiyim. Eskiden bu hýzlandýrýlmýþ dil kurslarýnýn bir iþe yaramayacaðýný düþünürdüm, insanlarýn bu kadar hýzlý öðrenebileceði mantýklý gelmezdi fakat, istersen oluyormuþ. Günlük hayatta rahatça konuþabileceðim þekilde Fransýzca biliyorum artýk.
Kurstan çýkýnca otele dönüyorum. Defne gelince aþaðýda güzel bir yemek yiyoruz. Sonra odamýza çýkýp uyuyoruz.

. . .

Birbirini kovalayan 4 gün boyunca kurs ve otel arasýnda gidip geliyorum. 4. gün Defne'yi yolcu ediyorum. Yaklaþýk bir ay sonra Sercan ile birlikte gelecekler. Ayný günün akþamý yayýnevinden gelen bir e-posta beni fazlasýyla mutlu ediyor. Fransa'ya gelmeden önce yazýp yayýnevine gönderdiðim kitabýmýn basýldýðýný haber veriyorlar. Üstelik ilk günden bir sürü satmýþ. Buradan fazla para kazandýðýmý ve bu parayý banka hesabýma yatýrdýklarýný söylüyorlar. Teþekkür ettiðimi ve yeni telefon numaramý bildiren bir e-posta cevabý gönderiyorum. Ertesi sabah kahvaltýdan sonra bir telefon geliyor.

-Alo
-Ýyi günler Beren haným?
-Ýyi günler, fakat çýkaramadým kiminle görüþüyorum?
-Yayýnevinden Esra ben.
-Kusura bakmayýn Esra haným, telefonum yeni olduðu için tanýyamadým numaranýzý.
-Önemli deðil Beren haným. Ben sizi güzel bir þey için rahatsýz etmiþtim. Bir kitapevinden teklif aldýk, kitabýnýz çok sattýðý için bir imza günü düzenleyip düzenlemeyeceðinizi soruyorlar. Ýyi de bir para teklifi var. Cevabýnýz nedir?
-Aslýnda bu gerçekten harika bir teklif. Kabul ettiðimi söyleyebilirsiniz, bana gün ve saat bildirirseniz çok memnun olurum yalnýz.
-Tabiki en kýsa zamanda tekrar arayacaðým sizi, iyi günler.
-Ýyi günler.

Telefonu kapattýðým anda bir çýðlýk atýyorum. O kadar mutluyum ki! Kaan'dan para almama artýk kesinlikle gerek yok, çünkü kendi param var! Aman Allahým bu harika bir haber!
Sevincimi en coþkulu haliyle yaþadýktan sonra dil diplomamý almak üzere kursa gidiyorum. Son sýnavý olduktan sonra notlarýmýz açýklanýyor ve 100 üzerinden 98 alarak kurstan mezun oluyorum. Kurstan çýktýðýmda önce bir yemek yiyorum sonra bir kadeh þarap içip otele dönüyorum. Gece çok geç saate kadar film izliyorum ve sonra koltukta sýzmýþým. Sabah önce duþa giriyorum, ardýndan kendime bir kahve istiyorum. Defne'yi ve Sercan'ý arayýp kitabýmla ilgili haberleri anlatýyorum. Sonra annemle konuþuyorum ve ardýndan dýþarý çýkýp saatlerce dolaþýyorum.
Bugün harika bir gün, Paris çok güzel. Uzun zamandýr ilk defa bu kadar içten gülümsüyorum. Küçük bir kafede gazete okuyup kahve içiyorum. Ardýndan bankaya gidip hesabýma yatan parayý kontrol ediyorum, sonra bir kitapçýya gidip bir sürü kitap alýyorum. Bir parka gidip biraz kitap okuyorum. Hava kararýnca otele geri dönmek için bir taksi çeviriyorum.
Otelin önüne geldiðimizde parayý uzatýp taksiden iniyorum ve karanlýkta otelin önünde duran biri dikkatimi çekiyor. Pek ilgilenmeden yürüyorum ve tam yanýndan geçerken öksürüyor, hafifçe bakýyorum ve. Ve, o anda farkediyorum ki o Carlino. Gülümseyerek bana bakýyor ve "Ýçeri girip seni sorduðumda çýktýðýný söylediler, gelirsin diye tüm gün burada bekledim. Nerelerdeydin bakalým?" diyor. Kalbimin nasýl attýðýný anlatmam mümkün deðil. Bütün gün burada beklemiþ olduðuna inanamýyorum, ben tam ondan ümidimi kesmiþken, bir daha görüþemeyeceðimizi düþünürken o otelin kapýsýnda beni beklediðini söylüyor. Hafif kekeleyerek konuþmaya çalýþýyorum, "B ben þey, dolaþtým biraz. Evet, ah, kitapçýya falan gittim." Gülüyor ve yaklaþýp "Olsun, sonunda geldin ama..." diyor. Aman Tanrým sanýrým öleceðim. "Evet" diyorum ve elimde olmadan gülümsüyorum. "Aslýnda ben seni dýþarý çýkaracaktým ancak sen yorgunsundur þimdi" diyor. Baþýmý iki yana sallýyorum "Ah, hayýr. Yorgun deðilim" diyorum. Kocaman sýrýtýyor, "öyleyse buyrun küçük haným" eliyle arabayý gösteriyor. "Pekala bayým." diyorum ve arabaya doðru yürüyorum, kapýyý açýyor ve oturuyorum. Sonra o da biniyor ve gidiyoruz. Çok tatlý bir yere geliyoruz ve hafif bir yemek yedikten sonra þarap içiyoruz. Kitaplardan konuþuyoruz, filmlerden ve müzikten. Þarapla ilgili bir kaç bilgi veriyor, ardýndan hýzlandýrýlmýþ dil kurslarýyla ilgili konuþuyoruz. O da Fransýzcayý bu þekilde öðrendiðini ve öðrenirken yaþadýðý komik olaylarý anlatýyor. Bende ona anlatýyorum, sonra ailelerimizden bahsediyoruz ve o sürekli beni bir þekilde güldürüyor. Bazen espri yapýyor bazen söylediði tek kelime bile beni mutlu ediyor. Gecenin sonunda beni otel kapýsýna kadar geçiriyor ve bir kaðýt uzatýyor. "Bunu oku lütfen" diyor. "Peki, okuyacaðým." diyorum. Gülüyor ve suratýnda þapþal bir ifade ile "Aman Tanrým çok heyecanlý" diyor. Öylece bakýp gülüyorum ve heyecanlý olanýn ne olduðunu soruyorum. Cevap vermiyor, sadece yanaðýmdan öperek uzaklaþýyor.