Ey incecik saçlarýný parmaðýna dolayýp, uzaklara yýlgýn bakan dalgýn kýz! Uçurumun yaný baþýnda ne iþin var? Hiç olmayacak sevgiyi, fedakarlýðý, gözü karalýðý mý yitirdin düþlerinde yoksa! Acaba olabilir mi diye tepende dört dönen kuþlarýn kanat çýrpýþlarýna fýsýldýyorsun toza bulanmýþ yalnýzlýðýný. Halbuki bilmiyorsun sen. Yalnýzlýk dediðin bir arsýz çocuk. Yüz verdin mi astarýný ister. Sinsice ýssýz þatosunda donuk yüzlü bir hayalete çevirir seni hissettirmeden. Onu andýkça umudundan, yaþama sevincinden, direncinden kemirir azar azar. Günlerce, haftalarca, aylarca...Sonrada hayaletini kalabalýklara atar.

Bunlarýn hepsini yaþamýþtýn aslýnda. Ýlk zamanlar hoþuna da gitmiþti oysa. Yalnýzlýðýný görünmez bir sevgili gibi algýladýn. Seni üzmeyen, yormayan, istekleriyle bunaltmayan, sorun çýkarmayan bir sevgili vardý yanýnda yalnýzlýðýn boyunca. Göremediðin ama var saydýðýn, belki de hissettiðin. Yaþadýklarýnýn adýna düpedüz yalnýzlýk dendiðini biliyordun önceleri ama yine de görünmez sevgilinle yaþayýp gidiyordun iþte. Ve dediðim gibi azar azar kemirdi ruhunu her geçen gün büyüyen bir iþtahla. Þimdi uçurumun kenarýnda incecik saçlarýný parmaðýna dolayýp, uzaklara yýlgýn bakan bir dalgýn kýzsýn sen.

Daha önce birlikte olduðun bir sürü ateþ gibi çocuklarý sudan sebeplerle terk eden sen, þimdi neden son sevgilin yalnýzlýðý bir türlü terk edemiyorsun? O seni býrakmýyor deðil mi? Hiçbir erkek onun kadar kararlý ve ýsrarcý olamadý deðil mi?

Bütün bunlarý aðlaman için söylemedim. Ezme içimi ne olur! Hiç mi gücün kalmadý savaþacak, diþlerini sýkýp “hayýr” diyerek kýlýcýný sallayacak? Daha önce de kara günlerden geçmiþtin. Nice yorucu yolculuklarýnda hassas ve savunmasýz derine defalarca deve dikenleri batmýþtý, bilmem kaç kere ölümden dönmüþtün sen. Týpký biraz sonra yine döneceðin gibi. Yine döneceksin çünkü sen aþký tattýn. “Çok seven çok yaþar” derler. Sen bir kere bile olsa çok sevmiþtin. O günlerde daðlarý, denizleri þöyle bir toparlayýp kucaðýna alabilecekmiþ gibi hissetmiþtin kendini. Çok seviyordun, fedakardýn, gözü karaydýn, her þeyin altýndan kalkabilirdin onun için. Çok sevdiðine göre çok yaþayacaksýn tabi dalgýn kýz. Gecenin soðuðunda birkaç parça odunu tutuþturmanýn verdiði zaptedilmez coþkuyu da unutmuþsundur sen. Okulun ilk günlerinde annenin ve babanýn seni çýkýþ kapýsýnda bekledikleri o tatlý heyecaný da, sevgilinin dudaklarýndaki o doyumsuz tadý da, mis gibi bir çam ormanýnda ciðerlerin yýrtýlýrcasýna koþmanýn verdiði sevinci de.

Yalnýzlýk böyle bir þey iþte uçurumun yaný baþýndaki dalgýn kýz. Yüz verdin mi yandýn! Önce sorun çýkarmayan bir sevgili, sonra yaþama sevincini kemiren bir kaþýk düþmaný, en sonunda uçurumun yaný baþýnda ölümünden bile sebeplenmek isteyen bir akbaba. Aðlama dalgýn kýz. Çok yüz verdin bu sinsi sevgiliye. Yine de kötü bir þey olmayacak. Unuttun mu; zamanýnda çok sevmiþtin sen.