Genç Bakýþ'ta gençleri izliyorum. Gözlerimin önünden bir film geçiyor. Yirmi küsür yaþýnda gençler Cengiz TOPEL'leri, kürt meselesini, türbaný konuþuyor. Alt yapýlarýnýn, bilgilerinin az olduðu her hallerinden belli.Çoðu sosyofobik,titrek seslerle kalabalýklar önünde konuþmaya yetersiz, ürkek.. Israrla en önemli gündemin iþsizlik olduðu söyleniyor. Bu konuþulmuyor. Biz de burada yeterli yetersiz siyaset yazýyoruz, kendi iç dinamiklerimizle yaþadýðýmýz ülkenin, dünyanýn günceline yenilip konuþuyoruz. Ýktidar yanlýsý, TSK düþmaný, Kürtçü, liberal, Ergenokoncu, dinci vb. bir takým üzerimize yapýþan kimlikciklerle fikirler üretiyoruz. Ama 20 yaþýndaki gençlerin kendi geleceklerini doðrudan etkileyecek meseleleri hamasi ve afaki olarak bu denli yoðun tartýþmalarý bana acayip geliyor. Gençlerin siyaset yapmasýndan yanayým hep. Onlarýn genç ve dinamik beyinlerinden faydalanýlmasý taraftarýyým. Ama bu kadar da þuursuzca, bu kadar magazinleþen, basitleþen siyasi polemiklerin içinde olmalarýna çok üzülüyorum. Tabi ki hukuka, sosyal, ekonomik olaylara, tarihe duyarlý olacaklar, düþünecekler. Ancak bakýyorum ki kendi gerçek sorunlarý ile ilgili, ergen meselelerine dair ciddi bir söylemleri yok.
Çocuðum üniversite de okuyorsun, sanayi de bir kaportacýda çalýþýyorsun, cebinde kaç para var, en son ne zaman sinemaya gittin, sevgilin var mý?Onunla ne zaman yemeðe çýktýn, ne zaman korsan olmayan bir kitap ya da CD aldýn? Ýstediðin kýyafetleri giyebiliyor musun? Bir müzik aleti çalabiliyor musun? Dil kursuna gidebiliyor musun? Yurt da rahat mýsýn? Ev tuttun diyelim, kirasýný rahat ödeyebiliyor musun? Eðlenebiliyor musun? Tatile çýkabiliyor musun? Sana ne bre saf ve temiz çocuk Yargýtay'ýn üye sayýsýndan. Hiçbir mesele, hiç kimsenin tekelinde olamaz, olmamalý biliyorum. Ama ileride mesleðin olacak dalda bir proje geliþtirdin mi? Ýþini iyi yapmak adýna canla baþla çalýþýyor musun? Üretime dair bir proje geliþtirdin mi? dersleri takip edebiliyor musun? Okulu asýyor musun ya da?
Takmýþlar 12 Eylül'e, Erdal EREN'e, 28 Þubat'a, cemaate...
Yaklaþýk 15 yýldýr ilköðretim düzeyinde de olsa eðitimin içerisinde olan, bu konuda kafa yoran, gözlemleyen, ülkedeki ve dünyadaki geliþmeleri takip eden, doðruyu ve iyiyi uygulamaya çalýþan biriyim. Orta öðretimi ve yüksek öðretimi de sorguluyorum dolayýsýyla. Geldiðim nokta iyi þeyler göstermiyor. Bir baþarýsýzlýk var ortada. Yýllarca hep sistemleri eleþtirdik. Sorun sistemlerde deðil, sistemlerin uygulanýþ biçiminde. Öðretmenler odasýnda sürekli çocuklarý eleþtiriyoruz. Þöyleler, böyleler, derse ilgisizler diye, ama biz eðitimciler olarak ne yapýyoruz? Mesela bir tiyatro oyunu sahnelemeye çalýþsanýz, gözlerindeki parýltýyý görürsünüz. Fakat öðretmen de býkkýn. Çoðumuzun, ekstra bir etkinlik iþimize gelmiyor. Bu sene kulüp çalýþmalarýnda Sosyal Dayanýþma ve Yardýmlaþma Kulüp'ünde görevliyim. Onlara ilk derste yakýnlardaki bir huzurevine gidebileceðimizi söyledim. O günden beri neredeyse her teneffüs yanýma gelip, ne zaman gideceðimizi soruyorlar. Onlara bir iþ verdiðimizde, bir proje geliþtirdiðimizde canla baþla çalýþýyorlar. Nasýl bir faaliyet düzenliyoruz öðretmenler olarak? Bu özeleþtiri silsilesi boðacak beni bir gün. Liselerde ve üniversitelerde de ayný þeyi gözlemliyorum. Çocuklarýn, gençlerin enerjilerini kanalize edecekleri verimli alanlar yaratamýyoruz. Zekalarýna, ilgi ve istidâtlarýna uygun þekilde yönlendiremiyoruz. Sonra da o küçücük bebeleri Kürt sorunundan, Osmanlýdan, parfümden, içkiden, seksten, havuzlu villadan Danýþtay kararlarýndan, falan bahsederken buluyoruz.
Ülkemizdeki siyasetin ilkel söylemleri içinde tanýyorlar her þeyi.
Þarap kültürünü, dünyadaki içki tarihini, bunun üretimdeki yerini, iyi rakýyý, bunun kültürel oluþumunu bilmiyorlar. Heykel sanatýyla çirkin bir yerde buluþuyorlar. Osmanlý mutfaðýný, Uzak doðu mutfaðýný, Fransýz, Ýtalyan mutfaðýný rezilliðin daniskasý, entrika ve bilgisizlik yumaðý "Yemekteyiz" den tanýyorlar. Kapanmayý, inançlar, ritüeller, doðmalar, paradigmalar üzerinden deðil, türbanlý kýzlar üniversiteye alýnmalý mý, alýnmamalý mý basitliðinde tartýþýyorlar. Resmi bilmiyorlar, dünya müziklerini býrakýn derya deniz Türk müziðini tanýmýyorlar. Reþat Nuri'yi Ali Rýza Bey'den, Kanuni'yi pembe dizi kývamýndaki "Muhteþem Yüzyýl" dan öðreniyorlar. Okumuyorlar, öðrenemiyorlar, operaya, sinemaya, tiyatroya, spor etkinliklerine gidip, herhangi birine aktif olarak katýlýp dinginleþemiyorlar.
Çoðu kiþi cemaatleri, menfi yönde eleþtiriyor. Hayýr. Cemaatlerin yaptýðý en önemli þey iþte budur. Sohbet adý altýnda insanlarýn talep ettiði bir alanda bir boþluðu doldurup, bireyleri tam da istenildiði üzere bir yere angaje etmektir.Amaca sistematik olarak ulaþmanýn en doðru yoludur.
Bence gerçek özgürlük ne yapacaðýný bilebilmektir. Bu da evrensel formlarda, genel geçer doðrularla, iyi eðitilmekle mümkündür. Alaný ne olursa olsun iyi eðitilmiþ ve eðitimini verimli þekilde kendisine ve çevresine yansýtabilen, üreten insana ihtiyacýmýz olduðu kesin. Çok zor ve karmaþýk gibi görünse de iyi yönetimlerle, doðru stratejilerle baþarýlamayacak þey deðil.
Hepimizin elimizden geldiðince bu konuda yapabilecekleri var diye düþünüyorum ve umudumu hiç kaybetmemeye çalýþarak...