FIKRALAR YETERLÝ

Bizim toplumumuzu tanýmak için öyle derin derin araþtýrma yapmaya, büyük büyük sözler söylemeye hiç gerek yok. Bunun için fýkra gibi yaþanmýþ olaylar yeterli. Buyrun aklýma geliveren iki tanesine:

KAT MÜLKÝYETÝ

Ýzmir’deki avukatlýk yýllarýmdan. Bir vatandaþ çýktý geldi. Sýkýntýlý sözü hafif kalýr, adeta burnundan soluyor.
Ýki katlý bir binanýn alt katýnda oturuyormuþ. Üst katýn sahibi çatýya çýkmalarýndan, özellikle de televizyon anteni ayarlamalarýndan rahatsýz oluyormuþ.
Bunlar ýsrarla çatýya çýkmaya devam edince, çýkmýþ anten manten hepsini aþaðýya atmýþ. Bizimki boþ durur mu “Sen de benim kapýmýn önünden geçmeyeceksin” demiþ. Adam evine rahat girememeye, bizimkilere görünmeden hýrsýz kedi gibi gizli girip çýkmaya baþlamýþ.
Bizimki daha inatçý, bir gün pusuya yatmýþ, adam tam evine çýkacak enesesinden yakalamýþ:
- Nereye ?
- Eve çýkýcam.
- Buradan geçemezsin !
Adam çaresiz, ama geçip, evine çýkmak zorunda.
Geçerdim geçemezdin, derken bizimki iyice sinirlenmiþ artýk:
- Geçemezsin arkadaþ, demiþ, al götür evini evimin üstünden. Zaten aðýrlýk yapýyor.


KÝMÝNLE KONUÞTUN


Bayýndýr’da büromuz tapu dairesi ile ayný binada. Onlar üst katýmýzda.
Bize hep çýkar gelirler ya, yine bir gün biri çýktý geldi. Ayaküstü, kardeþinden , tapulardan bir þeyler anlattý; sýra soruda:
- Þimdi kardeþim bana dava açar mý?
Artýk açar mý, açmaz mý kendi bileceði bir iþ. “Açarsa konuþuruz” dedim. Yok, ýsrar ediyor. Kafasýnda avukat/üfürükçü türünden bir saplantý oluþmuþ; baktým kurtuluþ yok:
- Arkadaþ, onu bilse bilse yukardaki bilir, dedim.
Bunun faydasý oldu. Adam sürpriz bir biçimde “Ýyi” dedi çýktý gitti.

     …

Ama on dakika sonra yine geldi. Bu kez sapsarý, bir þeylere kýzmýþ:
- O da bilmiyormuþ iþte!
- Bilmiyormuþ mu?
- Bilmiyormuþ tabi, bir de “Ýþim baþýmdan aþkýn, defol git” dedi.
O kadar da yüzgöz olmaz benim bildiðim yaradan ama, hayýrlýsý:
- Sen kiminle konuþtun geldin?
- Tapu müdürüyle, o bilir dedin ya.