Sen ki güzel,
her sabah,
onun karþýsýnda,
itinayla giyinirsin,
süslenirsin,
gülümsersin,
arada aynaya sormak geçer içinden,
güzel miyim diye ?
yutkunur, utanýrsýn,
benim yerime söyler sorabilsen,
seni gördükçe,
daðýlýp, yoluna,
ayaklarýn altýna zerre zerre,
olasým gelir der ayna,
bunu düþünmüþ müydün acaba caným ?

emsalsiz, çok güzelsin der...

arada saçlarýndan bir tel,
düþer baþýndan,
farkedemezsin,
ayna eðilip alamaz,
saklayamaz düþen saçýný,
içlenir,
baþkasýnýn çiðnemesine,
içerlenir de,
tek tesellisi,
en çok sen uðrarsýn yanýna,
çiðnense de düþen saçýn,
sen çiðnersin diyedir...
saçlarýnýn aklarý çoðalýr,
farkýndadýr o,
yüzündeki ifadenin,
içindedir o,
seni büsbütün sen görendir o,
ve ne çok sevildiðini,
gözlerinden okuyandýr o...

ve her akþam,
onun yakýnýnda,
soyunursun,
yataðýna girersin,
uyursun,
nefesinin sýcaklýðýnda,
buðusunda kalýr zavallý ayna,
arkasýný hiç düþündünmü aynanýn,
seni her gördükçe,
sýrlarý kabarýr da,
yaslandýðý yerin hürmetine,
tutunur karanlýk yaný,
baygýnlýk gelir içine,
düþüp kýrýlmaktan korkar,
sensiz kalmaktan,
kaldýrýlýp atýlmaktan korkar,
dayanýr durur,
arkasýnda sensiz bir karanlýk,
bir dünya derdi vardýr da,
önünde sen durdukça,
ardýna atar dertleri,
her gün yeni sayfalara iþler,
bir gün çevirir de bakarsýn,
anlarsýn aynanýn arka yüzünü,
yýllardýr gözünün gördüklerini,
ardýndaki sýrlara,
kapkara sevdalar gibi,
kara geceler gibi,
kabarmýþ yürekler gibi,
ne çok acýlara sývandýðýný...

03.11.2006 Taþkýþla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazýð