Sustur ellerini lütfen,
Sussun ellerin.
Çağırmasın, Çağırmasın adını!
İzin ver başucuma yaslansın ışık.
Sen bilmezsin,
Kanım nicedir soğuk,
Adımlarımsa kanımdan ağır.
Umudum vardı eskiden,
Güzün mavi çiçekler açardı,
Yazın güneşini yaprağına çalardı.
Sonra sarardı,
Umudum tutunamadı toprağa.
O gün kopardım attım.
Sorsan kimse bilmez,
İyelikten bunalmış sahibi bile.
Lütfen sustur ellerini,
Konuşmasın!
Umut ne kadar kayıpsa,
Acımda o kadar yanık.
Sen işitmezsin,
Asker uğurlayan martı sesini,
Geceye çöreklenmiş örümcek nefesini.
Sen görmezsin,
Ayaklarını çekiştiren gölgenin niyetini.
Sen hissetmezsin,
Ay acını ısıtır, sonra üşütür.
Gün acını alır, sonra geceye satar.
Lütfen sustur,
Sussun ellerin.
Çağırmasın adını,
Çağırmasın adımı.
Velev ki gelirsem,
Korkuyor gece günaşımı.