Annemin saksısına karışmış bir yaban mersini tohumu
Ne zaman gelmiş, kim getirmiş
Kim almış menekşenin aklını, kim çalmış.
Yolundan şaşmış menekşe
Şahbazdı, şahlanmış
Parlamış, pahlanmış.
Yer açmış dünyasında, hoyratça büyüdüğü,
Buyur etmiş, bir oda vermiş mersine
Duvarlar örmüş, camlar açmış,
Camlar parçalanmış, duvarlar yıkılmış.
Mersin menekşeye sarılmış,
Menekşe mersine kapılmış.
Umutlar yeşermiş,
Tutkular mavi, mor çiçeklere gebeymiş.
Kışın ayazı bir kenarda duradursun,
Bahar sarmaşıkları dolaştırmış menekşeyi mersine.
Eli kolu bağlanmış,
Sarılmış, sarmalamış.
Soğuğu yener diye sevdanın sıcaklığı;
Anne gibi mersinin saklanmış eteğine.
Yağmur karı kovalamış,
Mevsim bahara gelmiş.
Menekşe toprağa hep yakın duradursun,
Mersin ne aldıysa boyuna vermiş.
Özgür bırakmış menekşeyi, sarılan dalları.
Toplamış bavulunu taşınmış biraz yukarı.
Başı gelmiş pencereye,
Dünya değmiş gözüne.
Menekşe mersini bekleyedursun,
Döner mi mersin bir daha menekşeye,
Ki dünya değmiş gözüne...