Körüm artık, görmezden geliyorum kendimi,
Zindan karanlığına haps edilmiş düşlerim.
Görmemeli yakılan,yıkılan evlerimizi,
Görmemeli cami havlusunda yatan ölüleri,
Görmemeli açlığın hüküm sürdüğü kentleri,
Görmemeli ekmek için meydanda ezilenleri.
Sevdiğimiz kadınlar dağa kaçırılmış,
Irzına geçmişler gecenin,kadınımızın,
-Ve oracıkta katledilmiş yaşayan tüm varlıklar.
Katiller dolaşıyor şimdi kan kokan elleriyle,
Oturmuş viski yudumluyorlar zengin köşklerinde,
Görmemeli onların köpek gibi yankılanan naralarını,
Görmemeli karanlığa gizlenen efendilerini,
Ben görerek kör ettim kendi utancımı,
Bir tek tanrı görmedi olanları
Hani tanrının oğulları ya...

Devrim DOKDERE