Biliyor musunuz ; Sedat Bey’ in bir acýsý vardý ve kimsecikler bilmezdi. Ýki çocuðu ve eþiyle müsterih bir hayat yaþardý. Kim bilebilirdi ki kaderin Sedat Bey’e böyle bir oyun oynayacaðýný. Kuruyan bir çiçeðin gururlu aðlayýþlarýný yaþýyordu içinde, kimselerle paylaþmýyordu bu acýsýný, acýlarýný.
Herkes meraklý bakýþlarla ; “ Acaba ne oldu bu adama” bakýþlarýyla, bakar oldu Sedat Bey’ e. Ýþ yerinde, patronlarý verimsizliðinden þikayetçi olmaya baþlamýþtý. “ Ne oldu sana koca Sedat? ” , diyorlardý, kendi çaplarýnda espri ile ezici güçlerini karýþtýrýp, sunuyorlardý. Sedat Bey ise kararlýydý acýsýný paylaþmamakta. En sonunda bu espriler, maaþýna yansýmýþtý Sedat Bey’ in. Artýk eve giderken üç ekmek deðil, iki ekmek alýyordu. Sanki biraz daha zayýflamýþtý. Son zamanlarda etrafýyla o kadar fazla konuþmuyor, kabuðuna çekilmiþ bir kaplumbaða gibi, sessizleþiyordu içine. Parçalar kopmaya baþlamýþtý hayatýnda Sedat Bey’ in. Bir anda kendini baþka bir yerde buluveriyor, buraya nasýl geldiðine, ondan önce ne yaptýðýna bir anlam veremiyordu, hatýrlayamýyordu. Ýþte böyle günlerin birinde, en son, kendini dostu Turgut’un yanýnda buluverdi.
-     Ama býrak artýk naz yapmayý Sedat, neyin var iþte söyle. En azýndan yardýmýmýn dokunup dokunamayacaðýný öðrenirim. Anlayamýyorum yani, keçi de bile böyle bir inat yoktur vallahi, dedi Turgut meraklý ama sakin bakýþlarla.
Önce garip bakýþlarla süzdü etrafýný, nerde olduðunu anýmsamaya çalýþtý Sedat Bey. Bu kýsa þoku, karþýsýndaki dostu anlayamamýþtý. Ona o kadar meraklý bakýþlarla bakýyordu ki, eski dedikoducu komþusu geliverdi aklýna. Kýsa bir gülücükle, dünyaya merhaba dedi.
-     Niye gülüyorsun be oðlum, hakikatten keçi gibi inatçýsýn. Yalan mý. Senin için yardým etmek istiyorum ama bir türlü anlamýyorsun beni, nereye kadar devam edecek bu. Hadi artýk vaktidir konuþmamýzýn bekliyorum, dedi Turgut.
Bu konuþma, daha doðrusu Turgut’ un bu konuþmalarý uzun bir süre devam etti. Sabýr taþý, rahatsýzlýk verici bir þekilde çatlamamaya çalýþýyordu. Sedat Bey’ in yorgun gözleri onu alýp götürmek istiyordu buradan, acýsýna tuz döküyorlardý. Mukavemetini koruyamamaya baþlamýþtý.
-     Neden, dedi Sedat Bey. Neden acým seninle çoðalsýn Turgut. Kelimelerin kesik kesik geliþi, yaþlanmýþ yüzüne yansýyordu. Burada býrak da bir kiþinin acýsý kalsýn, iki kiþiye yansýmasýn. Bana dediðin inatçýlýðý görmüþ olmalýsýn kendinde. Neden ýsrar ediyorsun bu kadar?
-     Neden mi. Bir de neden diye soruyorsun. Neyim ben senin için. Dostun deðil miyim, yardým etmek istiyorum ama sen anlayýþsýzlýk ediyorsun bana, dedi Turgut. Üzülmüþ ve kendini iþe yaramaz hissetmeye baþlamýþtý kendi gözünde.
Sedat Bey artýk dayanamýyordu. Acýsý doðurmak üzereydi.
-     Peki o zaman. Ama lütfen aramýzda kalsýn bu konuþmalar, dedi.
-     Tamam, sen nasýl istersen, dedi Turgut. Baþarýlý bir iþ adamýnýn terfi edercesine bir hali vardý yüzündeki ifadede.
-     Yakýnda bu dünyayý terk edeceðim Turgut, hem de tahmin edeceðinden çok daha kýsa bir sürede. Çünkü savaþýlamaz bir hastalýk beni buldu. Bunun yanýnda da, benden sonrasý, asýl acýyý veriyor bana. Karým, çocuklarým ne yapacaklar bilemiyorum. Onlar için biraz para biriktirmiþtim. Lazým olacaktý bir gün elbet ki. Ýþte o güne yaklaþýyoruz, dedi Sedat Bey.
-     Ýnanamýyorum, nasýl olur. Dalga geçmiyorsun deðil mi?
Turgut, olanlara inanamýyor fakat saat ilerliyordu. Sedat Bey’ in acýsý artýk doðurmuþtu. Onun adýný da “acý” koydular.

*****
     Ertesi gün, Sedat Bey iþe gelmedi. Vücudu artýk yorgun düþmeye baþlamýþ, gücü ; yetersizleþmiþti. Ama iþ yerinde olmadýðý kadar çok yaþatýlýyordu. Herkes kaynana edasýyla, Sedat Bey’ den konuþuyor, orada olmasa bile yaþatýyorlardý onu. Turgut arkadaþlarýyla öðlen yemeðine çýkmýþtý. Konu tabii ki, vazgeçilmez adam, son zamanlarýn popüler adamý Sedat Bey’ di.
-     Ee Turgut, dün seni Sedat ile beraber gördük. Nasýlmýþ, iyimiymiþ bari. Bizimle muhabbeti kesti. Sanki ona bir þey yaptýk. Bir türlü anlam veremiyorum, aslýnda deli gibi de merak etmiyor deðilim. Baþýna ne gelmiþ, neden böyle biliyor musun, dedi Turgut’ un arkadaþlarýndan biri.
Turgut kararlý bir þekilde “ Hayýr, bilmiyorum... ” , dedi. Ama içindeki acýnýn aðýrlýðýnýn da fazla gelmeye baþladýðýný görüyordu. Bir an bu acýdan kurtulmak, arkadaþlarýna Sedat’ ýn baþýna ne geldiðini anlatmak istedi, ama yapamadý.
-     Hadi caným, dedi diðer bir arkadaþý. Nasýl bilmezsin. Dün uzun süredir hiç kimseyle konuþmadýðý kadar uzun konuþtu seninle. Býrak palavrayý da anlat. Yani o kadar hatýrýmýz yok mu?
Bu konuþmalar ve sürekli ýsrar halleri, uzun bir süre devam etti. Turgut, bir an dünü anýmsadý. Sedat ile olan konuþmasýný. Aynýsýný O’ na yapmýþtý, sýrf meraký yüzünden ýsrarcýlýðýnýn önüne geçememiþ ve Sedat’ ýn acýsýnýn annesi olmuþtu. Ve þimdi de bu canavarlar, acýyý istiyorlardý ondan. Turgut düþündü. Bu düþünme süresi onu alýp çok uzaklara, içinin en isyankar ve en hoyrat yerlerine kadar götürdü. Ýçindeki vicdanýn yok olduðu bir bölgede, çok kýsa zaman süresinde, bu acýdan kurtulabileceðini düþündü. Çözüm ise bunu arkadaþlarý ile paylaþmaktý. Tahmin edemeyeceði bir süre içerisinde, Sedat Bey’ in acýsý artýk “çok” olmuþtu. Kelimeler, acý süslü, acýya hasret meraklý ruhlarýn içerisinde kendilerine yer almýþlardý bile.
Bu akým günler boyunca sürdü, gitti. Sedat Bey, bir daha hiç gelmedi çalýþtýðý fabrikaya. Kimse de merak etmedi. Þu anda, dýþarýdaki grevde, yaklaþýk olarak bin beþ yüz tane “Sedat Bey’ in acýsý” yaþamýný sürdürmekte. Bir insanýn acýsý, artýk birçok insanýn yansýmasýnda, Sedat Bey’ e inat çoðalmaya devam ediyor...