Ne yorgunluklar yaşadım
Bilseniz, kimleri alkışladım
Çaresiz seyirci olmalıydım
Ar gücümle yol almalıydım
Çare dehlizinde kimler aranır
Merak neden insanda olandır
Zekâ, idrakin için ne kadardır
Tefekkür akıl için ilzam olandır
Okumak, anlamak ve yazmak
Fikriyat için sabrı aşka yormak
Bir nazar için aklını sorgulamak
İnsan olmak, muhabbete akmak
Aşk ne sendedir, ne de bende
O seyreder hakikati hükmünce
Gayret onun adına sarf edilince
Çileler çekilinde, acılarda dinince
Nisa hastır, aktır, edepte saklıdır
Yaprak kadar naif olan bir candır
Şefkati kucaklayan bir alacaklıdır
Ati sunan, bahtiyar bırakan yardır
Ne sen söyle, ne de ben anayım
Şahit olduklarıma elbette ağlarım
Halime yanarım, firkatine kanarım
Bizar bırakan yastayım, hastayım
Ne söylemişlerdi ki canla yapmadık
Nasıl inanandık ki medette olmadık
Evet, biz saydık aynı kandık candık
Yıllarca niye horlandık acınıp baktık
Hangi nesiller geleceğinde çaresizler
Söyle neler öğrettiler edep mi dediler
Şekliyet için nasılda seferber edildiler
Redd-i miras için kimlerle kavilleştiler
Bilmem ki bu muhayyilede aşk hak mı
Düşen o yaprağın ahına hiç bakılır mı
Çare olmak adına ulvi bir aşk aranır mı
Hakikat için, rıza kimindir sorgulanır mı
Verdiğin ne kadarsa hissettiğin o kadar
Rahmet için aranır açar her türlü bahar
Su niye akar, zaman kimin aşkı için var
İnsan can içinde an, idrakle anlamlaşan
Mustafa CİLASUN
